Meer angst en agressie na castratie
Veel eigenaren laten hun hond "helpen". Een eufemisme voor een castratie. Geen sterilisatie, want bij honden wordt in vrijwel alle gevallen ook die organen weggenomen die voor hormoonproductie, en dus geslachtsdrift zorgen, weggehaald. Castratie is ook zelden een onderwerp van discussie. Wil je geen nest, dan castreer je. De redenen daarvoor horen bijna altijd tot het volgende rijtje:
• Angst voor ziektes (met name kanker) bij niet gecastreerde honden.
• Gemak, de hond krijgt toch geen nest dus ook geen loopsheid of overal geurmarkeringen zetten.
• Gedrag, gecastreerde honden zouden veel meegaander zijn.
Vooral dat laatste is een zeer gangbare reden, tenslotte, intacte reuen zouden sneller "agressief"zijn, en door een castratie zou het een goeiige lobbes worden. Veel websites, steevast behorend bij een dierenartsenkliniek, maken melding van " Agressief gedrag naar andere reuen verminderd. (...). Voor de eigenaar wordt een wandeling met een gecastreerde reu een stuk aangenamer."
C-BARQ
Maar is dat wel zo, kunnen we daar altijd van uitgaan? "Nee", zeggen een paar grote onderzoeken van inmiddels alweer een paar jaar geleden. Twee onderzoeken die allebei uitgingen van de Canine Behavioral Assessment and Research Questionnaire (meestal afgekort als de C-Barq), een veel gebruikte scoringslijst voor hondengedrag waarbij de hond wordt geëvalueerd aan de hand van ruim 100 vragen. Beide onderzoeken maakten ook gebruik van grote groepen honden, waardoor de cijfers als betrouwbaar kunnen worden gezien. In een onderzoek van Deborah Duffy (Universiteit van Pennsylvania) werd gekeken naar bijna 3600 honden, het onderzoek van Farhoody (Hunter College in New York) keek zelfs naar bijna 11.000 honden. De resultaten kort samengevat: Agressief gedrag nam niet af, maar juist toe, en de honden werden beduidend angstiger. Alleen het markeren, het tegen elke boom plassen, nam wel fors af.
Duffy zag een aantal opvallende verschillen tussen niet- en wel gecastreerde honden. zo bleken gecastreerde teven vaker agressief gedrag te vertonen tegenover zowel vreemden als de eigenaar zelf, de verschillen waren significant. Net zo opvallend, de teven bleken ook veel angstiger en gevoeliger te zijn voor aanrakingen. Zowel teven als reuen bleken wel veel geïnteresseerder in voedsel, het bedelen werd in beide geslachten erger.
Rasspecifiek
Agressief gedrag jegens andere honden bleken rasspecifiek. Bij sommige rassen nam de hondgerichte agressie wel af ,onder andere bij de Yorkshire Terriër, de Husky en de Westland White Terriër. De teckel, de Springer Spaniël en de Golden Retriever vertoonden in haar onderzoek juist meer hondgerichte agressie. Gemiddeld over alle rassen bleken de honden, reu en teef, meer agressie te tonen in de richting van andere honden. Een andere gedragseigenschap die veranderde was het rollen in en eten van poep, ook dat nam toe bij de gecastreerde honden. Blaffen en het zichzelf "overdreven verzorgen"was bij gecastreerde honden ook vaker aan de hand dan bij intacte honden. Overigens, zo merkt Duffy op, het gedrag was niet van een dusdanige aard dat het echt probleemgedrag werd, wel adviseert ze om te kijken naar alternatieve methodes voor geboortebeperking, en eigenaren niet met verkeerde verwachtingen achter te laten. Nee, je hond wordt niet per se gemakkelijker als hij of zij is gecastreerd.
Ook Farhoody komt tot grofweg dezelfde conclusies. " There was a significantly higher aggression score in neutered dogs as compared to intact dogs regardless of the age at which the dogs were neutered." schrijft hij over reuen. Bij teven is dat anders, teven die voor het bereiken van de leeftijd van één jaar gecastreerd worden scoren beduidend hoger qua agressief gedrag dan intacte teven. Ook Farhoody concludeerde dat gecastreerde honden, reu of teef, veel sneller opgewonden, in negatieve zin, en dus angstiger waren dan intacte honden, ongeacht de leeftijd waarop ze de castratie ondergingen.
Weloverwogen
Mede door dit soort onderzoeken is het verstandig om een besluit tot al dan niet castreren weloverwogen te nemen. Ook waar het preventie van ziekten betreft. Medische onderzoeken toonden al eerder aan dat castratie ook op gewrichtsaandoeningen een negatief effect heeft, en dat kanker niet noodzakelijkerwijs minder voorkomt (al betreft het wel andere vormen van kanker),. Het simpele "hij wordt niet ziek en gaat zich rustiger gedragen" is absoluut geen wet van Meden en Perzen.