Honden voorspellen risico op krijgen van Lyme
Honden blijken heel goed het risico op het krijgen van de ziekte van Lyme door mensen te kunnen voorspellen, zo blijkt uit een recent Amerikaans onderzoek "Kwantificering van de relatie tussen menselijke ziekte van Lyme en blootstelling aan Borrelia burgdorferi bij huishonden" – dat kort geleden werd gepubliceerd in Geospatial Health. In de VS zijn zo risicokaarten beschikbaar van staten en gebieden met een (sterk) verhoogd risico op het krijgen van de ziekte van Lyme.
"Dit onderzoek laat zien hoe de beste vriend van de mens de mensheid blijft beschermen als schildwacht om mensen te waarschuwen waar ze het grootste risico lopen voor de ziekte van Lyme", aldus Christopher Carpenter "Het model dat in dit onderzoek is vastgelegd, is een nieuw middel om bewoners, reizigers en zorgverleners een kaart op provinciaal niveau te geven waarmee ze risicogebieden in het hele land kunnen identificeren."
Uit het onderzoek blijkt dat naarmate meer honden seropositief testen voor de Lyme-veroorzakende bacterie Borreliaburgdorferi de menselijke incidentie van de ziekte van Lyme stijgt. Deze seroprevalentie wordt berekend als het percentage honden dat positief test bij alle geteste honden in een gebied.
In de VS worden veel honden jaarlijks getest op blootstelling aan de ziekteverwekker die Lyme veroorzaakt. DE onderzoekers bekeken zeven jaar aan gegevens, meer dan 400 miljoen data. Veterinaire gegevens zijn niet aan privacy gekoppeld, dus kunnen makkelijker worden vrijgegeven. Hoewel er andere geldige risicobeoordelingsmethoden bestaan in de VS (veldtellingeng van teken of menselijke casusrapporten), benadrukt het onderzoek de voordelen van het baseren van menselijke kansen op het krijgen van de ziekte van Lyme op seroprevalentiegegevens van honden.
De diagnose van Lyme bij de mens kan om verschillende redenen een uitdaging vormen, waaronder de moeilijkheid om het epidemiologische risico van een persoon te bepalen wanneer de tekenblootstelling onbekend is. Honden delen een omgeving (bijv. bossen, parken) met mensen, en bewijzen daarmee het risico.
Canine seroprevalentie gegevens worden in de VS maandelijks gerapporteerd, op provinciaal niveau en op nationaal niveau. Het verkrijgen van wijdverspreide en moderne Lyme-ziektegegevens bij mensen is duur en een logistieke uitdaging. Ook worden honden in de VS actief getest, en mensen uitsluitend passief, oftewel als er al een vermoeden van Lyme is.
Met een goed begrip van de associatie tussen de incidentie bij de mens en de seroprevalentie van de hond, kunnen mensen en artsen maandelijkse CAPC Lyme-prevalentiekaarten raadplegen om het epidemiologische risico en de waarschijnlijkheid van infectie te bepalen.
De CAPC maakt toegang tot de maandelijkse gegevens over honden beschikbaar in de vorm van prevalentiekaarten, een bron die gratis online beschikbaar is (www.petsandparasites.org) om mensen en hun artsen te helpen hun risico op blootstelling te beoordelen.
In Nederland en België worden honden niet actief op Lyme getest.
bron