Herkent je poedel de poedel van de hoek als rasgenoot?
Als een teckel buiten loopt en een andere teckel ziet, denkt hij dan "He, een teckel?". Oftewel, herkennen hondenrassen hun eigen ras? Soms zou je het denken, als twee Duitse Herders of twee Chihuahua's elkaar tegenkomen. En eigenaren houden het vaak vol, zeker de eigenaren van rashonden. Maar uiteindelijk, nee, honden herkennen hun eigen ras niet, althans, er is geen enkel onderzoek naar gedaan. Het herkennen van het eigen ras lijkt vooral in de hoofden van de hondenbaasjes te gebeuren.
Toch valt het op dat honden wel degelijk in staat zijn andere honden te onderscheiden van andere diersoorten. Zelfs op foto's of videobeelden. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld katten en beren, die dat niet herkennen. En op zich mag dit best een hele prestatie genoemd worden, als je al die verschillende rassen, met verschillende uiterlijkheden bekijkt. Tenslotte, een Franse Bull staat qua uiterlijk heel ver weg van een Saluki of Husky, en toch herkennen honden elkaar allemaal als zijnde "hond"(Canis familiaris).
Tot tweemaal toe, in 2010 en in 2012, kwamen onderzoekers onafhankelijk van elkaar tot die conclusie. Honden herkenden daarin andere honden, en haalden deze uit sets van foto's met zowel mensen als levenloze objecten. Omdat deze onderzoeken nog beperkt waren, deed Dominique Autier Derian uit Lyon het onderzoek nog eens over. Deze kregen nog uitgebreidere series foto's te zien, van werkelijk allerlei rassen, maar ook mensen, schapen, wolven etc, in totaal ruim 3000 foto's. Foto's zoals in bijgaande afbeelding. En daaruit bleek dat de negen honden die deelnamen inderdaad andere honden kunnen herkennen, zelfs zonder dat ze hun neus kunnen gebruiken. Oftewel, zeggen de onderzoekers, ondanks al het menselijk gepruts met hun uiterlijk hebben ze hun biologische entiteit weten te bewaren.Wat overblijft om te doen is erachter te komen welke de fysieke kenmerken van de honden werden gebruikt om de afgebeelde honden tussen de andere soorten te onderscheiden.
Er is wel een "maar", vooral door ons gerommel met uiterlijkheden. Honden met een sterker "puppengezicht", de toy breeds, de vaak kleinere honden, blijken minder snel herkend te worden dan de wat robuustere, meer "hond"-achtige rassen. Honden die meer puppy-achtig blijven (zoals bijvoorbeeld de Cavalier King Charles, hebben minder uitdrukkingen tot hun beschikking door hun puppy-looks, en worden dus minder vaak herkend, of signalen worden minder goed opgepikt door andere honden. Er is op het puppengezicht gewoon minder ruimte voor emoties, en andere, grotere honden interpreteren dit soms verkeerd, met vechtpartijen etc. tot gevolg. Een flinke Husky ziet gewoon niet aan de uitdrukking van de Cavalier wat die bedoelt. De soortgenoten, twee Husky's bijvoorbeeld, herkennen dat beter, maar zouden het op het gezicht van een Duitse Herder of Labrador waarschijnlijk net zo goed herkennen.
Kortom, dat je poedel zo leuk speelt met een andere poedel is enigermate toeval, maar dat je Chihuahua ruzie krijgt met de BullMastiff van de buren is verklaarbaar. De BullMastiff heeft gewoon geen idee wat de Chi bedoelt.
bron
Paedomorphosis affects agonistic visual signals of domestic dogs