Wolven zijn vredelievender dan honden
Er wordt al jaren onderzoek gedaan naar de gedragingen van honden en wolven. Want dat honden van wolven afstammen weten we, maar in hoeverre zijn de gedragingen nog vergelijkbaar? En hoe gedragen wolven zich eigenlijk?
Het Messerli research Institute (Wenen) heeft in een onderzoek vastgesteld dat wolven de neiging hebben zich te verzoenen als ze ruzie hebben gehad. Het gaat hier weliswaar om groepen wolven die in gevangenschap leven en daardoor wellicht niet volledig vergelijkbaar met authentiek wolvengedrag maar toch, er is een opmerkelijk verschil met honden.
Want honden lijken namelijk niet zo snel te verzoenen. De gedragsregels van wolvenroedels zijn uiteraard gericht op overleven van de hele groep. Er zijn regels over wie wat doet, hoe er wordt gegeten en gepaard en zoals nu blijkt, ook regels over hoe je je moet gedragen nadat er ruzie is geweest.
Honden worden ook als roedeldieren beschouwd maar lijken, zo stelden de onderzoekers vast, een belangrijke eigenschap te zijn kwijtgeraakt: het vermogen de vrede weer te herstellen.
Het onderzoek werd gedaan bij vier wolvenroedels, die samengesteld waren uit gevangen genomen wilde wolven. Dat leidde uiteraard tot veel conflicten, gemiddeld een per uur volgens de rapportages. Maar opvallend genoeg waren het vrijwel altijd korte conflicten en werd er ook direct daarna weer vrede gesloten.
De vier hondenroedels waarmee werd vergeleken in dit onderzoek werden ook samengesteld, uit honden afkomstig uit asiels. Ook hier ontstonden gevechten, zij het minder vaak dan bij de wolven. Maar wat opviel was dat de honden langer en wreder vochten; er leek geen rem te zijn om ernstige beschadigingen te voorkomen. En na de gevechten werd er geen vrede gesloten, integendeel, de honden vermeden elkaar en bleven dat doen.
Verzoening na conflicten lijkt essentieel om een goed functionerende groep dieren te hebben, ruzie zorgt voor wanorde. Het is dus van belang voor de overleving om snel te verzoeken. Deze eigenschap lijkt bij honden verloren te zijn gegaan in alle jaren van domesticatie.
De onderzoekers vermoeden dat dit komt doordat onafhankelijk gedrag en binding aan mensen belangrijker is voor de gedomesticeerde honden dan het leven in roedelverband. Er wordt nog verder onderzoek gedaan naar hoe het kan dat honden dit vermogen niet lijken te hebben.
Het gaat hier uiteraard over willekeurig samengestelde roedels en het zou goed kunnen dat het gedrag in groepen die natuurlijk ontstaan anders is. Sociale en ecologische omstandigheden kunnen goed effect hebben op verschillen in gedrag. De onderzoekers doen verder onderzoek naar welke factoren verzoening bij honden zouden kunnen bevorderen en welke niet.
bron