• Hoe kwalijk is de Winner? Is de standaard dan zo slecht?

Hoe kwalijk is de Winner? Is de standaard dan zo slecht?

Leestijd
4 minuten
Tot nu toe gelezen

Hoe kwalijk is de Winner? Is de standaard dan zo slecht?

wo, 12/07/2016 - 21:45

De Winnershow vindt traditioneel plaats in december en dit jaar wordt hij voor het eerst volledig georganiseerd door de Raad van Beheer. In eerdere jaren was het altijd de KNK Cynophilia die de verantwoording voor de Winnershow had maar afgelopen jaar is die organisatie opgegaan in de Raad van Beheer. In feite is er niets veranderd dus, het beestje heeft alleen een andere naam.

Maar de Sophia-vereeniging schiet dit verkeerd. Zij oreren over hoe kwalijk al die shows wel niet zijn, over hoe de Raad van Beheer alleen maar vrijblijvende maatregelen hoeft te laten nemen en roept de staatssecretaris op nu eens ferm actie te nemen. Is dat allemaal terecht? Laten we de zaken eens helder op een rijtje zetten.

Uiterlijk en gedrag

Bij rashondenshows worden honden beoordeeld op hun uiterlijk en gedrag. De rasstandaarden zijn daarbij leidend, wat logisch is want je moet tenslotte een voorbeeld hebben. De standaards zijn ook leidend, ook als die vragen om kenmerken die ziekmakend zijn. De Sophia-vereeniging stelt dat winnende honden op grote schaal worden ingezet als fokdier en dat zo de ziekmakende kenmerken worden gestimuleerd, terwijl inteelt ook nog eens aan de orde van de dag is.
Het Plan Fairfok dat door de Raad is opgesteld heeft geen bndend karakter en dat vindt de Sophia-vereeniging ook storend, want zo kan de overheid niets doen. Bovendien, stelt men, moet het fokken op uiterlijk worden verboden, anders gaat er niets verbeteren.
Men wil dan ook een verbod op inteelt en men wil dat er dieren van buiten het ras in de fokkerij worden gebruikt en die maatregelen, zo stelt men in één adem, gaan we van de Raad van Beheer niet krijgen, want “Van een instantie die rashondenshows organiseert en bestaat bij de gratie van het fokken op rasstandaarden, kunnen deze maatregelen niet verwacht worden: deze zijn onverenigbaar met de belangen van de fokkerijsector.”
Maar klopt dat wel?

Want er is toch inteelt?

De Raad van Beheer heeft sinds 1 januari 2010 een formeel verbod op inteelt. Die regels zijn opgenomen in het Kynologisch Reglement en dieren uit combinaties die niet aan de eisen voldoen krijgen geen stamboom. Of dat helpt is niet duidelijk; buiten de stamboomfokkerij is natuurlijk een enorm grijs gebied aan fokkerij van stamboomloze dieren waar niemand, ook de staatssecretaris niet, greep op heeft. Dergelijke dieren verdwijnen dan ook in die fokkerij. Bij de rashondenfokkerij zult u ze echter niet vinden. Bij de rashonden is tevens een DNA-afstammingscontrole verplicht, zodat we ook daadwerkelijk wéten wie de ouders zijn. Ook iets dat je bij stamboomloze dieren maar moet afwachten.

Maar die fokkerij aan de hand van de standaard, hoe zit dat?

Ja, daar gaat het regelmatig fout. De Raad van Beheer heeft alweer ruim 6 jaar een verplichting voor alle keurmeesters uit binnen- en buitenland aan te geven of de aangeboden dieren voldoen aan de welzijnsregels. Wie niet mee wil werken zal niet meer mogen keuren in ons land. Dingen waar bij alle rassen op gelet wordt zijn o.a. harmonie in bouw, ademhaling, gebit, ogen, (te) overvloedige huid en/of vacht, overgewicht, gedrag en verder dient de hond diervriendelijk te worden voorgebracht en behandeld. Daar is dus wel degelijk ruimschoots aandacht voor, aandacht die bovendien op alle shows wordt ondersteund woord het zogenaamde HondenWelzijn Team, een groep mensen die op shows in de gaten houden of keurmeesters en exposanten op passende wijze omgaan met de dieren.

Maar als die standaard nou niet diervriendelijk genoeg is?

Dat kan inderdaad in een aantal gevallen beter. Alleen gaat de Raad van Beheer daar niet over. De rasstandaard van een ras wordt geschreven en bepaald door het land waar een ras vandaan komt. Nederland gaat dus over de Friese stabij en het Nederlandse Kooikerhondje, maar niet over de Franse Bulldog of de Finse spits. Als er in die standaards iets gewijzigd zou moeten worden, moet het initiatief daarvoor komen uit het land waar die rassen vandaan komen.
De FCI, het internationale overkoepelend orgaan van de kennelclubs wereldwijd, staat positief tegenover dergelijke wijzigingen en stimuleert dat voor zover mogelijk, maar het zijn de landen die ze moeten aanleveren.

Dieren van buiten het ras de fokkerij in

Dat is wat er moet, volgens de Sophia-vereeniging. En dat zou onverenigbaar zijn met de belangen van de fokkerijsector. Inderdaad is het niet heel gebruikelijk voor rassen met gesloten stamboeken maar absoluut niet onverenigbaar met belangen (welke belangen, kan je je afvragen?). Maar niet gebruikelijk is toch echt iets heel anders dan onverenigbaar; de Raad van Beheer keurde bijvoorbeeld in 2013 een zogenaamd “outcross-beleid” goed voor de Wetterhoun en voor de Saarlooswolfhond. Kort daarna werd ook het outcross-beleid voor de Zwitserse witte herder goedgekeurd. Er zijn voor enkele andere rassen plannen in de maak.
Dit is goed nieuws maar heel bijzonder is het niet. Al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw zijn er wereldwijd diverse kennelclubs waar dergelijke fokmethodes worden goedgekeurd en toegepast. Voorbeelden hiervan vinden we in Finland, Engeland en Amerika. In Nederland waren de stamboeken voor enkele rassen al jaren geopend (Markiesje en Hollandse Smoushond) en er zijn ongetwijfeld nog vele projecten die onze redactie niet direct paraat had. Vers bloed inkruisen is een bekende en geaccepteerde manier van fokken die altijd al gebruikt werd en nooit opgehouden heeft te bestaan.
Het is dan ook bijzonder dat dit telkens weer wordt aangehaald als een nieuwe en revolutionaire fokmethode terwijl het altijd en overal werd en wordt gedaan.

Mis?

Wat is er eigenlijk mis met het willen gebruiken van dieren die zoveel mogelijk aan de standaard voldoen? Misschien is het punt dat dieren daardoor teveel worden gebruikt en er als gevolg daarvan te weinig variatie is in de fokdieren. Dat zou kunnen, maar daarvoor is toch echt maar één verantwoordelijke aan te wijzen: de fokkers zelf.
Wat misschien ook de moeite waard is voor de Sophia-vereeniging is eens wat aandacht te besteden aan de consumenten die de pups van al die fokkers kopen. Moeten die misschien wat kritischer worden? Moeten zij misschien gewaarschuwd worden tegen de fokkerij buiten de stamboeken, waar totaal geen controle is, geen enkele selectie plaatsvindt, zieke dieren gewoon kunnen worden ingezet en de uitgemolken teven na gedane zaken gewoon verdwijnen?

Er is namelijk allang controle op rashondenfokkerij. Natuurlijk, het kan altijd beter en natuurlijk, in elke mand zitten rotte appels. In de mand met stamboomloze dieren zitten echter vooral rotte appels en een enkele gezonde. Dat is daarom misschien een betere plek om eens maatregelen te gaan treffen.
Terwijl de Sophia-vereeniging met dat verzoek naar de staatssecretaris gaat hebben ze onderwijl vast tijd om even naar de Winnershow te gaan. Wie goed zoekt vindt vast een rotte appel, maar misschien is het vooral ook de moeite waard te genieten van de rest van de gezonde en met liefde gefokte honden in de mand.

Kijk hier naar de specifieke richtlijn Ras specifieke Instructies (RSI)

Reactie op: http://www.sophia-vereeniging.nl/nl/pages/actualiteit/blog/gezondheid-rashonden-afhankelijk-van-organisator-hondenleedshow.html


bron

Artikel Sophia-vereniging

Ras specifieke instructies (Raad van Beheer