Maar helaas, dat lijkt alleen maar zo. Vlooien zijn nare beestjes die zich snel voortplanten en waar je maar lastig afkomt. Ze voeden zich met het bloed van warmbloedige gewervelde dieren met een vacht of veren. Als er geen andere keuze is nemen ze ook genoegen met mensen trouwens, maar liever niet; ze hebben een voorkeur voor de aanwezige huisdieren.
Vlooien bijten omdat ze willen eten, en dat is dan ook het enige moment dat ze hun gastheer bespringen. Na de beet en de maaltijd zijn ze weer vertrokken. Dat betekent dus dat als je vlooien op je huisdier ziet, je alleen de vlooien ziet die komen eten. De rest is ergens in de omgeving.

Maar dat is nog niet alles. Voordat een vrouwtjesvlo eitjes kan leggen, moet zij eerst een bloedmaaltijd gehad hebben. Vervolgens legt zij eitjes. Deze komen in de leefomgeving van de gastheer terecht. Het huis dus meestal.
Na 2-4 dagen komen uit deze eitjes larven. De larven zijn een paar millimeter lang en zo dik als een haar. Zij verstoppen zich op donkere plekjes en voeden zich onder andere met de uitwerpselen van de volwassen vlooien, die ook op die donkere plekjes zitten tot het moment dat ze weer een maaltijd willen.
Na 2-3 weken verpoppen de larven zich. Deze poppen kunnen tot wel 1½ jaar in leven blijven en zijn bestand tegen bijna alle extreme invloeden van buitenaf. Ze kunnen dus buiten liggen in regen en sneeuw en dat overleven. Of binnen in een leegstaand huis, tijdens hittegolven en extreme winters. Onder invloed van trillingen en/of in ideale omstandigheden (warm, vochtig weer) komt uit de pop een volgroeide vlo.
Die trillingen zijn van belang: dat zijn bijvoorbeeld de voetstappen van de persoon die na drie weken vakantie terugkomt in zijn huis en dan “uit het niets” door een vlooienplaag besprongen wordt. Dat zijn de poppen die rustig lagen te wachten tot er een warmbloedig wezen door trillingen kenbaar maakte dat er voedsel in aantocht is. Zodra dat gebeurt, werkt de vlo zich uit de pop, bespringt hij de gastheer en zuigt hij bloed.
Direct daarna legt hij eitjes. Die eitjes laat een vlo gewoon vallen. Dat kan dus overal zijn. Deze hele cyclus neemt gemiddeld 6 weken in beslag, maar als er geen reden is voor de poppen om uit te komen kan dat dus veel langer duren.

Veel mensen beseffen het niet maar het grootste deel van de levenscyclus van de vlo speelt zich af in de leefomgeving van de hond. Een vlo leeft dus niet op een hond, hij komt er alleen langs om te eten. Daarom worden op honden (en katten) alleen volwassen vlooien gevonden. De eitjes, larven en poppen bevinden zich in de omgeving. Het gevaar en de grootste ellende en overlast zit dus niet op de hond. Het zit in de duizenden eitjes, larven en poppen die zich schuilhouden in het tapijt en tussen de plinten.

Een vlo legt tot ongeveer vijftig eitjes per dag en kan dit ongeveer honderd dagen volhouden. Dat zijn dus vijfduizend eitjes in drie maanden en al die eitjes brengen vlooien voort die ook weer deze hoeveelheden eitjes kunnen produceren…
Bestrijding van vlooien is alleen effectief als ze bestreden worden op alle fronten. Dat komt doordat een vlooienpopulatie uit het volgende bestaat:

• 50 % uit eitjes - overal in de omgeving
• 35 % uit larven - overal in de omgeving
• 10 % uit poppen - nauwelijks te doden, overal in de omgeving en slechts
• 5 % uit volwassen vlooien, dus op de hond en op de grond 

Vlooien veroorzaken heel wat overlast. Het grootste probleem is jeuk, iets dat wordt veroorzaakt doordat de vlo bij het bijten een stofje achterlaten waartegen het lichaam weer een anti-stofje maakt. Dat gaat jeuken.

Honden hebben soms als reactie dat bij een beet alle eerdere beten ook reageren, met heel veel jeuk als gevolg. Dan hebben we het over een vlooien-allergie.

In vroeger tijden waren er meerdere soorten vlooien, ook een mensenvlo. Die kwam voor op mensen maar ook op ratten en zo werden in bijvoorbeeld de middeleeuwen ziektes overgebracht. Tegenwoordig is de mensenvlo uitermate zeldzaam dus dit gevaar is er niet meer.
De vlooien die we op honden (en katten) zien is de kattenvlo. Ziektes brengt hij niet over, soms wel lintworm. Daarom is vlooienbestrijding extra belangrijk.

Hoe pak je dat aan? Allereerst moet het huisdier in bad. Wassen met groene Dreft (ja, gewoon afwasmiddel) werkt prima. De huidvetten herstellen zich binnen een dag en de vlooien overleven deze wasbeurt niet.
Op plaatsen waar je niet kunt dweilen kun je zout strooien. Dat moet een aantal uren rusten, en eventuele poppen en eitjes zullen er door uitdrogen en doodgaan.
Daarna stofzuigen en de stofzuigerzak weggooien. Zorg dat die zak in een dichtgebonden plastic zak zit die je in een buitencontainer weggooit; wie de stofzuiger gewoon opbergt heeft weinig gewonnen. De overlevende vlooien klimmen gewoon weer naar buiten en leven vrolijk verder.
Na het stofzuigen dweil je waar mogelijk, en daarna behandel je het hele huis met een omgevingsspray. Daarna moet de zaak enkele uren met gesloten deuren en ramen inwerken. Eventueel kan de hond daarna met een pipet of iets dergelijks behandeld worden, maar besef goed dat slechts 5% of nog minder op de hond zit! Behandeling van de omgeving is dus cruciaal!

Realiseer je ook dat de omgeving regelmatig behandeld moet worden. Als er sprake is van een vlooienplaag is het aan te raden het na enkele weken te herhalen, en hoe dan ook is het verstandig voor iedereen met huisdieren om elke twee-drie maanden het hele huis te behandelen. Vlooien zijn enorm hardnekkig, dus beter voorkomen dan genezen!