Grondkrabben of de moonwalk na het poepen bij honden... Waarom?
We kennen het bijna allemaal, vooral als je haast hebt. Na het doen van zijn behoefte, of haar behoefte, gaat je hond nog even heerlijk met zijn poten grond door de lucht gooien. Bij voorkeur in de richting van je broek of schoenen, of hoger. Bij schrijver dezes thuis heet het inmiddels “de moonwalk doen”.
Dierenexperts noemen dit gedrag 'grondkrabben'. Het wordt meestal afgedaan als hinderlijk - een vreemd en onverklaard gedrag van hondengedrag. Maar uit onderzoek blijkt dat het ons ook veel over honden kan vertellen. Overigens, lang niet alle honden geven zich aan de moonwalk over, het blijkt zelfs vrij zeldzaam te zijn. Ongeveer 10% van de honden doet het (helaas, hier doet 75% van de honden het thuis), en is ook niet voorbehouden aan of reuen of teven, beide geslachten doen het.
Het gedrag wordt veroorzaakt door een precieze reeks omstandigheden: Honden doen het vlak nadat ze plassen of poepen, wanneer ze een nieuw gebied binnengaan met onbekende geuren of nadat ze de poep van een andere hond ruiken.
Het krabben op de grond is niet exclusief voor honden; wolven, coyotes en andere zoogdieren, zoals leeuwen, doen het ook. Het zijn dan ook onderzoeken bij coyotes en wolven die wetenschappers het meeste inzicht hebben gegeven in dit specifieke gedrag. Bij wolven, bijvoorbeeld, leven ze in roedels, en is het gerelateerd aan hun sociale aard. De dominante dieren in de roedel hebben de neiging om dit gedrag te tonen om hun territorium af te bakenen. Dus, wat ze waarschijnlijk doen is proberen een duidelijk statement naar andere wolven te sturen, “je wordt aangevallen als je deze lijn passeert”. Uiteraard voor vreemde wolven, niet voor dieren van dezelfde roedel. "
Dit territoriale markeringsproces heeft twee hoofdkenmerken. Ten eerste is er een visueel merkteken - de krassen die het dier op de grond achterlaat. Ten tweede is er het geurmerkteken achtergelaten door de urine, of door vloeistoffen afgescheiden door klieren in poten van de wolven als ze bodem afschrapen en het over een stuk grond verspreiden.
Hoe verhoudt het wolvengedrag zich dan met honden? Ten eerste gaat grondkrabben bij huishonden vaak gepaard met urine-markering op een nabijgelegen boom of graspol, wat overeenkomt met het territoriale markeergedrag van coyotes en wolven. Bovendien lijken honden ook speciale markeringsvloeistoffen uit hun poten te scheiden.
Het is onduidelijk of andere honden een geur bij de graafsporen oppikken, maar honden hebben zweetklieren op hun voetkussentjes en / of talgklieren in de vacht tussen hun tenen. Deze klieren aan de poten produceren ook feromonen, wat betekent dat honden deze geurende stoffen op de grond kunnen achterlaten en ze vervolgens door hun krachtige graafbeweging breed verspreiden. En dat kan andere honden laten weten “Hier was ik”. Het is onduidelijk welke functie deze feromonen precies hebben, dus het is moeilijk om conclusies te trekken over welke boodschap ze kunnen verzenden naar andere honden. Maar net als bij wolven, is het waarschijnlijk dat deze feromonen andere dieren waarschuwt uit de buurt te blijven.
Hoewel het verleidelijk is om de conclusie te trekken dat dit graafgedrag agressie in zich heeft - een manier om andere honden actief te waarschuwen dat het knokken wordt als ze een afgebakend territorium binnendringen is het waarschijnlijk genuanceerders dan dat. Gedomesticeerde dieren bezitten en beheren "territoria" niet op dezelfde manier als wilde dieren.
Dus is de moonwalk waarschijnlijk gewoon een manier om te laten weten dat de hond er geweest - mogelijk om de kans te verkleinen dat ze elkaar in een afgesloten gebied tegenkomen. Zoals in: "Ik laat een bericht achter om je te laten weten dat ik in de buurt ben. Dus, als je me kent, en we kunnen met elkaar overweg, prima, zo niet, blijf dan maar uit de buurt. Het is dus –in tegenstelling tot katten, niet zo dat de hond zijn drol probeert te begraven. En ja, moet je de drol nog in een zakje stoppen, wacht dan maar even tot het stof is gaan liggen.
Onderzoekers hebben –maar nog zonder echt bewijs- wel gezien dat de moonwalk vaker voorkomt bij onzekere honden. Maar dit betekent niet dat alle grondkrabbers angstig zijn; het is een volledig natuurlijk gedrag en niet iets om bezorgd over te zijn. Wat mogelijk wel reden tot aandacht is is als een hond die altijd moonwalkt, er plotseling mee stopt, dat kan op gewrichtsproblemen of andere ziekten aan het bewegingsapparaat wijzen.