1 Februari: Dia del Galgo of Wereld Galgo Dag
Op 1 februari, vandaag dus, is het Wereld Galgo Dag.
Deze dag is in het leven geroepen om iedereen te attenderen op het vaak korte en trieste leven van de galgo. Galgos worden in Spanje voornamelijk gebruikt voor de jacht op of het opdrijven van hazen. Gedurende het jaarlijkse jachtseizoen dat loopt van oktober tot januari, leven velen in krappe donkere schuren als ze niet aan het werk zijn. Ze brengen hun dagen door in gevangenschap en verwaarlozing. De trainingstechnieken die gehanteerd worden zijn barbaars, zoals galgos uit een snel rijdende auto of truck gooien. De jagers oftewel galgueros, ontdoen zich van de galgos aan het einde van het jachtseizoen op de meest verschrikkelijke manieren. De honden worden in een boom gehangen, in putten gegooid, doodgeslagen, achtergelaten of verhongerd. Men schat dat er duizenden galgos per jaar gedood worden.
Een favoriete manier van de jagers om zich van ongewenste galgos te ontdoen is “pianospelen”. De galgo krijgt een strop om de nek en wordt zodanig in een boom gehangen dat de achterpoten van het arme beest nog maar net de grond raken, zodat hij zichzelf “dansend” op zijn achterpoten in balans probeert te houden, om wurging te voorkomen. Op deze manier sterven is een langzame dood en de hond ondergaat paniek, angst, wanhoop en ongelooflijke pijn. De verwurging duurt uren en soms zelfs dagen. Op het einde kan de galgo het niet meer volhouden op zijn achterpoten te staan, en uitgeput, met zijn kop in de strop, stikt hij uiteindelijk.
Als hij “slechts” achtergelaten wordt, dan wordt soms een van zijn poten gebroken zodat hij niet meer voor de jacht gebruikt kan worden. En degenen die het achterlaten overleven, verpieteren in door de staat gerunde opvang waar ze uiteindelijk sterven. Het ongecontroleerde en overmatige systeem van fokken en achterlaten van galgos aan het eind van ieder jachtseizoen heeft als gevolg een gigantische populatie van zwervende, hongerige, zwakke en zieke dieren.
Organisaties in Spanje redden en huisvesten zoveel mogelijk honden om hen een betere kans op een toekomst te geven. De schatting is dat duizenden galgos ieder jaar gedood worden. Hoewel de galgueros hen niet zien als huisdieren zijn ze eigenlijk uitstekende gezelschapsdieren, voor altijd dankbaar voor hun nieuwe leven.
De Galgo Español is een hondenras dat afkomstig is uit Spanje. De windhond is al honderden jaren raszuiver en was oorspronkelijk vooral terug te vinden op boerderijen, waar het dier optrad als waakhond en op klein wild joeg. Een volwassen reu is ongeveer 68 centimeter hoog, een volwassen teef ongeveer 65 centimeter.
De naam "galgo" is waarschijnlijk afkomstig van het Latijn "canis gallicus" ("Gallische (Keltische) hond"). De eerst schriftelijke vermelding van een Keltische jachthond, de "vertragus", in de Cynegeticus van Flavius Arrianus, een Romeinse proconsul van Baetica (het huidige Andalusië) in de tweede eeuw na Christus, verwijst mogelijk naar de galgo. Hij beschrijft de hazenjacht in Spanje met windhonden die grote overeenkomsten vertoont met de methode die heden ten dage nog toegepast wordt in Spanje. Hij vermeldt dat het om een algemene Keltische traditie gaat, die niet beperkt bleef tot een rang of stand.
Vermoedelijk werd ten tijde van de Reconquista de galgo voor het eerst gekruist met de uit Noord-Afrika afkomstige sloughi. In de twintigste eeuw werd de galgo op grote schaal gekruist met de Engelse greyhound teneinde snellere honden voor windhondenrennen te verkrijgen. Omdat ze nauwelijks sneller werden, maar wel hun uithoudingsvermogen kwijtraakten, was het succes hiervan beperkt. Op het Spaanse platteland bleef de galgo als vanouds gebruikt worden als jachthond.
bron