• Wordt de vos de nieuwe hond?

Wordt de vos de nieuwe hond?

Leestijd
2 minuten
Tot nu toe gelezen

Wordt de vos de nieuwe hond?

wo, 06/10/2020 - 12:16

Leven in een mensen-omgeving zorgt voor aanpassingen in uiterlijk bij vossen.

Het lijkt er op dat vossen de nieuwe honden worden. Dat blijkt in ieder geval uit nieuw onderzoek van Kevin Parsons. Natuurlijk is er het bekende domesticatieproject uit Rusland, waar wetenschappers in de jaren zestig bewust steeds tammere vossen gingen fokken. Door generatie na generatie alleen de minst agressieve te gebruiken. De “huisvos” ontwikkelde een stompe snuit, slappe oren en begon zelfs te blaffen.  Maar dat was een door mensen ingezet proces, en niet natuurlijk.

Nu lijkt het erop dat sommige wilde vossen in het Verenigd Koninkrijk dit uit zichzelf doen. Toen de dieren van het bos naar de leefgebieden van de stad verhuisden, begonnen ze hondachtige eigenschappen te ontwikkelen,  waardoor ze zich mogelijk op het pad naar domesticatie konden begeven.

Kevin Parsons, evolutionair bioloog aan de Universityeit van Glasgow, hoorde van een grote verzameling  vossenschedels in de National Museum in Schotland.  Parsons zag dagelijks steeds vaker vossen in de straten van Glasgow, vooral in de vroege ochtend. 'Ze liepen langs me en staarden, alsof ze vroegen:' Waarom kijk je naar me? Ze waren niet bang.'

Benieuwd of de dieren op de een of andere manier waren geëvolueerd naar hun stedelijke levensstijl, onderzocht Parsons de collectie schedels. Ongeveer 1500 schedels waren tussen 1971 en 1973 verzameld in Londen en het aangrenzende platteland, toen er een vossencampagne gaande was. Ze waren allemaal gemarkeerd met hun locaties, landelijk of stedelijk. Stedelijke gebieden werden gedefinieerd als gebieden met bebouwing,  straatverlichting en zonder bos, terwijl landelijke gebieden bebost waren en geen menselijke gebouwen hadden.

Parsons fotografeerde 57 vrouwelijke en 54 mannelijke schedels en identificeerde de belangrijkste kenmerken.  Het belangrijkste was dat de stadsvossen, net zoals die in het Russische experiment, merkbaar kortere en bredere snuiten en kleinere hersenen hadden dan hun familieleden op het platteland. En rekels en moeren, mannen en vrouwen dus, hadden zeer vergelijkbare schedelvormen. Al deze veranderingen zijn typerend voor wat Charles Darwin het domesticatiesyndroom noemt .

Over het algemeen leken de schedels van stadsvossen ontworpen voor een sterkere beet dan die van plattelandsvossen, die zijn gevormd voor snelheid. Misschien komt dat omdat in de stad een vos gewoon bij een stapel mensenafval kan staan ​​en zich kan voeden met het voedsel dat we hebben weggegooid, waar ze meer botten kunnen tegenkomen die alleen kunnen worden gebroken met sterkere kaken, speculeert Parsons.

Hij dat wel de stedelijke rode vossen niet gedomesticeerd zijn. Maar het onderzoek toont aan dat  blootstelling aan menselijke activiteit een dier op deze weg kan zetten. Net als honden  in de prehistorie zouden stedelijke vossen hun angst voor mensen moeten overwinnen om dichtbij genoeg te komen om ons afval op te eten. En dat was misschien de vonk die tot tal van andere biologische veranderingen heeft geleid.

Vossen zijn in veel delen van de wereld eerder dit domesticatiepad op gegaan. Hun botten verschijnen bijvoorbeeld in vroege landbouwgemeenschappen. Maar in tegenstelling tot wilde katten, die deze gemeenschappen binnengingen en veranderden in de vensterbankjagers die we vandaag kennen , worden deze vossen nooit volledig gedomesticeerd.

Foto: https://commons.wikimedia.org/wiki/User:Malene