• Veelbelovend onderzoek naar eenmalig middel bij chronische pijn bij honden

Veelbelovend onderzoek naar eenmalig middel bij chronische pijn bij honden

Leestijd
2 minuten
Tot nu toe gelezen

Veelbelovend onderzoek naar eenmalig middel bij chronische pijn bij honden

di, 10/30/2018 - 16:01

Chronische pijn bij honden behandelen met 1 injectie?  Het lijkt een utopie, maar volgens Amerikaanse onderzoekers is het mogelijk, en al uitgeprobeerd. Border Collie Shane was enkele jaren geleden door artritis en littekenvorming tot een triest hoopje hond geworden, die amper nog wilde lopen. Maar door een nieuwe, revolutionaire therapie –aldus de eigenaren en onderzoekers-  gaat het inmiddels heel veel beter met Shane.

De pijn en afhankelijkheid van medicijnen van Shane is dramatisch verminderd en hij beweegt zich weer als een puppy, 18 maanden na het ontvangen van een enkele opname van een experimentele gentherapie die is bedacht door neurowetenschapper Linda Watkins van de Boulder University.

Tot dusverre is de langwerkende immuunmodulator, bekend als XT-15,0 getest bij meer dan 40 honden in het Amerikaanse Colorado en zijn de resultaten uitzonderlijk. Zeker qua genezing, maar ook door het ontbreken van bijwerkingen. De tharapie voldoet zo goed dat deze inmiddels ook op mensen getest gaat worden, in o.a. Australië en Californië.

Watkins zelf is al meer dan 30 jaar bezig op het pad naar deze ontdekking. In de jaren 80 startte het eerste onderzoek naar alternatieve manieren van pijnbestrijding. De conventionele kijk op pijn hield in dat neuronen de belangrijkste boodschappers voor pijn waren, dus de meeste medicijnen waren daarop gericht. Maar Watkins stelde voor dat misschien de toen weinig begrepen cellen die 'gliacellen' worden genoemd, een boosdoener kunnen zijn bij chronische pijn. Gliacellen zijn immuuncellen in de hersenen en het ruggenmerg die pijn doen bij mensen wanneer zij ziek zijn. Meestal beschermt die functie ons.

"Gliacellen zijn de reden dat wanneer je griep hebt, zelfs de lakens pijn doen aan je lichaam", legt Watkins uit. "de gliacellen zorgen ervoor dat je alleen heel stil, opgerold, in je bed wilt liggen, zodat je beter kunt worden."  Watkins stelde voor dat in het geval van chronische pijn, die soms lang kan blijven duren nadat de aanvankelijke verwonding is genezen, dat oude overlevingscircuit op één of andere manier vastloopt in overdrive. Maar zeker destijds was ongeloof haar deel.

Desondanks ging ze samen met studenten door met het onderzoek, en uiteindelijk ontdekten ze dat geactiveerde gliacellen specifieke ontstekingsstoffen produceren die pijn veroorzaken. Ze leerden ook dat, nadat de eerste ziekte of verwonding is verdwenen, de cellen meestal een verbinding produceren die Interleukin 10 (IL-10) wordt genoemd, om het proces dat ze zelf zijn begonnen weer te remmen en te stoppen.

"IL-10 is de ontstekingsremmer van  ons lichaam zelf" aldus Watkins. "Maar bij een aanval van meerdere inflammatoire stoffen zoals bij chronische pijn, kan de remmende werking van IL-10 het tempo niet bijhouden."

Door de jaren heen hebben zij en haar team geëxperimenteerd met een groot aantal verschillende strategieën om IL-10 te stimuleren. Dat leidede tot de technologie van een injectie, die of in de met vloeistof gevulde ruimte rond het ruggenmerg wordt gegeven of op de plaats van een ontstoken gewricht, waarbij strengen DNA in een suiker / zoutoplossing aan cellen worden afgegeven waarbij dit DNA de cel instrueert de IL-10-productie op te voeren. Omdat de behandeling zo gelokaliseerd is en de eigen pijnstillende respons veroorzaakt, mist het de talloze bijwerkingen van opioïden, waaronder constipatie en afhankelijkheid, en het kan na een enkele injectie langdurig, maanden zelfs, blijven werken.

Het eerste grote onderzoek bij honden was samen met veterinaire chronische pijnspecialist Rob Landry, eigenaar van het Colorado Center for Animal Pain Management in Westminster. De resultaten zijn nog niet gepubliceerd, dus enige voorzichtigheid bij de juichstemming is gewenst. Maar tot nu toe, zeggen de onderzoekers, lijken de resultaten veelbelovend. "De hondenzijn gelukkiger, meer betrokken, actiever en ze spelen weer," zegt Landry.