Ik moest eerst beslissen welke taal ik ging gebruiken om Don-commando's te geven. Ja, Don is meertalig. Veel hulphonden, in het bijzonder van Personal Service Dogs, beginnen hun training in het Frans. Vanwege de eenvoudige, maar duidelijke geluiden die in het Frans worden gebruikt, is het heel gemakkelijk voor een hond om erachter te komen wat je wilt.

Het is ook een van de gemakkelijkst te gebruiken talen als je spraakvermogen aangetast is. Als je je mond en tong niet goed genoeg kan manipuleren om helder te articuleren, kun je in het Frans vaak geluiden maken die nog steeds duidelijk genoeg zijn om door een hond te worden begrepen. Hoewel ik op school Frans leerde, weet ik niet genoeg van de taal om vol vertrouwen al die Franse opdrachten te gebruiken. Ik wilde ook geen Nederlands gebruiken. Hoewel ik het vloeiend spreek, wilde ik dat mijn commando's zich onderscheiden van de geluiden van gesproken Nederlands die we vaak horen als we gewoon op pad zijn. Dus ik koos voor Engels. Toen ik dat deed,  besefte ik nog niet dat mijn keuze tegelijk mijn uitdaging zou zijn. Ik moest een enorme lijst met opdrachten leren. De organisatie Service Dogs had deze alleen in het Frans en het Nederlands geschreven. Dus ik heb ze uiteindelijk vertaald.

Vervolgens kwamen de regels voor training. Wanneer we onze pups leren zitten of blijve, eindigen we vaak met het onszelf eindeloos herhalen voordat de pup doet wat we vragen. Ik leerde al snel dat dit een grote fout is tijdens het trainen. Honden kunnen tellen. Als je 3 keer 'zit' zegt, zal de hond leren wachten totdat je drie keer 'zit' zegt voordat hij gaat zitten. Mijn regel: zeg de naam van Don, gevolgd door een enkele opdracht en wacht vervolgens ...

Ten slotte is er de beloning. Don weet dat hij iets correct heeft gedaan als ik het woord 'ja' zeg. Bij het aanleren van nieuwe dingen gaat dit gepaard met het geven van een koekje. Ze zeggen dat de weg naar het hart van een hond door zijn maag gaat. We jagen er  in een maand heel veel koekjes door….  Betekent dit dat Don een groot hart heeft?

Veel van wat een hulphond voor zijn geleider doet, is gebaseerd op basale spelletjes. Het halen van een tennisbal, aan een touw trekken en dingen van zich af duwen. Als een puppy plezier beleeft aan het spelen van deze spelletjes, heeft hij het potentieel in zich om een ​​hulphond te worden.

Als je de vorige kolom hebt gelezen, weet je dat we begonnen zijn met dingen van de grond te tillen, mijn sweatshirt uit te doen en sleutels te zoeken. Dingen oppikken en sleutels vinden zijn gebaseerd op hetzelfde principe als het ophalen van een tennisbal. Toen hij bij me kwam was hij al getraind om te reageren op het commando 'pak het'. Het is best handig als hij ziet welk ik ding laat vallen, wat hij vervolgens op moet  halen. Soms moet ik wijzen in de de richting van wat ik liet vallen. Als ik het niet doe, pakt hij misschien mijn baseballpet of iets anders van mij dat op de tafel ligt. Hoe verder ik wegga of iets werp, hoe gemakkelijker het wordt om bijvoorbeeld de opdracht om ‘pak de sleutels' te veranderen. Voor deze training, het spelletje eigenlijk, begon ik door ze aan mijn voeten te laten vallen. Elke keer dat ik ze liet vallen, gooide ik ze iets verder en veranderde het commando heel geleidelijk. Dit werkt met meerdere objecten. Ik kan mijn quad-stok of de postl een naam geven en hij zal ze pakken.

Het uittrekken van kleding is een eenvoudig trekspel. Voor het grootste deel gebruik ik de opdracht “trek” (tug) en laat hem zien wat ik wil dat hij uittrekt. Er zijn echter uitzonderingen. Touwen op de keukenkasten en deuren, bedoeld om ze door hem te laten openen,  zijn geleidelijk van ‘tug’ naar ‘open’ veranderd. Alleen door de oefening te herhalen en geleidelijk aan het commando te veranderen, weet hij wat ik van hem verwacht. Hetzelfde werkt voor het touw dat is bevestigd aan de lichtschakelaar in mijn kamer. Het lukte me om dat te veranderen van ‘tug’, naar ‘licht’(light). Omdat het touw nooit van positie verandert, zal hij door de kamer lopen en het licht voor mij aandoen voordat ik naar binnen ga.

Tijdens de training die hij bij zijn pleeggezin had, leerde hij zijn neus gebruiken om dingen van hem af te duwen. Dit gebeurt met het commando 'push' en is handig voor tal van dingen. Hij kan laden en kastdeuren sluiten en heeft zelfs geleerd om zijn hoofd onder de voetplaat op mijn traplift te plaatsen, zodat hij zijn neus kan gebruiken om hem omhoog te duwen en in te vouwen.

Af en toe is een hulphond nodig om complexe taken uit te voeren. Dit betekent dat hij meerdere opdrachten achter elkaar moet uitvoeren om iets gedaan te krijgen. In ons huis moet Don dat doen als hij een paar deuren opent. Als je gewoon bent om de hendel naar beneden te duwen en een deur van je af te duwen om hem te openen, betekent dezelfde taak voor Don dat hij twee keer zo hard moet werken. Eerst moet hij aan een touw trekken om de deur van het slot te halen, dan moet hij de deur met zijn neus wegduwen om hem te openen. Het kostte hem verschillende trainingssessies om dit aan te leren. Eerst hebben we hem beloond als hij alleen aan het touw trok. Toen vroegen wij hem om de deur open te duwen en kreeg hij daarvoor zijn beloning. Uiteindelijk hebben we eraan gewerkt om hem alleen de beloning te geven als hij beide deed. Hoewel het lang duurde, zag hij uiteindelijk in wat de bedoeling was.

Ik heb zo'n goede connectie met hem dat ik hem zelf een heleboel eenvoudige dingen kan leren. Het is een kwestie van hem laten zien wat ik wil, hem belonen wanneer hij het doet en het vervolgens combineren met een opdracht. Ik ben blij dat ik heb geleerd om dit met succes te doen. Het betekent dat ik hem gemakkelijk meer taken kan geven om te doen terwijl mijn lichaam verandert, en ik heb niet per se hulp van een trainer nodig. Elk commando wordt op een leuke en vriendelijke manier gegeven. Ik schreeuw nooit tegen mijn hond. Zelfs niet als hij iets doet wat ik niet wil dat hij doet. Ik kan mijn stem verlagen en mijn woorden duidelijker uitspreken, maar schreeuwen zal nooit helpen. Net als een kind dat zijn eigen weg wil, zal Don dat ene ding blijven doen wat ik niet wil als ik schreeuw. Trainen is een geheel nieuwe leerervaring geweest. Ik heb er erg van genoten. Ik heb het gevoel dat het me ook een beter mens maakt, omdat ik moest leren geduldig te zijn om de hulp te krijgen die ik nodig heb.

^{Foto door Codee}