Castratie en de effecten op het immuunsysteem
Castratie wil zeggen het wegnemen van de voortplantingsorganen en is een algemene aanvaarde methode om de populatie van huisdieren onder controle te houden en om bepaalde gezondheids- en gedragsvoordelen te bereiken. Met name in de Verenigde Staten is het onder controle houden van de populatie van groot belang vanwege de aanzienlijke aantallen zwerfhonden. Het is daar dan ook gebruikelijk dat dieren vanaf ca 6 maanden worden gecastreerd. 64% van de honden daar wordt hoe dan ook gecastreerd.
In tegenstelling tot de VS zijn er ook landen waar castratie als ongewenst en/of onnodig wordt beschouwd. In Zweden bijvoorbeeld is 09,9% van de dieren intact en ook andere regio’s van Europa hebben hoge percentages intacte huisdieren. Ondanks het feit dat castratie in de VS de meest uitgevoerde procedure is voor honden zijn er tal van rapporten die de nadelige gevolgen ervan aantonen...
Dit artikel is een premium-artikel,beschikbaar voor abonnee's van ons blad en website-abonnee's. Het vervolg van dit artikel kunnen abonnees lezen.
Wilt u toegang, kijk dan hier voor de mogelijkheden
Grotere risico's
Natuurlijk is het aangetoond dat castratie de kans verkleint op bijvoorbeeld mammatumoren, baarmoederontsteking en zaadbalkanker en recente studies tonen ook aan welke gevolgen het heeft voor bijvoorbeeld het ontwikkelen van orthopedische problemen of kankers. Zo weten we dat castraten een lagere energiebehoefte hebben waardoor zij eerder overgewicht ontwikkelen. Castratie voordat de groeischijven gesloten zijn hebben als gevolg dat de pijpbeenderen langer doorgroeien en ook negatieve invloed op gewrichtsproblematiek zien we bij honden die voor de hormonale puberteit zijn gecastreerd. Hoewel castraten een langere levensverwachting hebben lopen ze ook een groter risico op overlijden door diverse kankers en immuungerelateerde problemen.
Een gebied dat nog niet is onderzocht is het effect van castratie op het immuunsysteem. Dat is opvallend aangezien het voortplantingsstelsel in hoge mate afhankelijk is van het immuunsysteem en vice versa. Een flink aantal functies binnen het immuunsysteem wordt aangestuurd door hormonen. Als belangrijkste voorbeeld noemen we de thymus, de klier die het immuunsysteem “programmeert” in de verwerking van kankers en infecties en die het lichaam voorbereidt op het verwerking van infecties. Als het lichaam hormonaal actief wordt verschrompeld de thymus en wordt hij inactief. Maar wat gebeurt er als er in dit natuurlijke proces wordt ingegrepen door castratie? Dat was de reden dat er nu is gekeken of er verbanden te vinden waren tussen de castratiestatus en eventuele immuungerelateerde problemen. Een bijkomende vraag was nog of er verschil was tussen manlijke en vrouwelijke dieren in dit verband.
Opvallende resultaten
Voor het onderzoek werd gebruik gemaakt van de statussen van 90.090 honden, over de periode 1 januari 1995 tot 1 januari 2010. Er werd geen onderscheid gemaakt tussen rashonden en kruisingen.de dieren werden alleen beschouwd als lijder na eendefinitieve diagnose, niet als er alleen verdenking was.
De auto-immuunziekten waarop werd gezocht waren de ziekten die met een prevalentie boven de 0,1% voorkwamen in de totale populatie, die erkend zijn als een auto-immuunziekte en die meerdere orgaansystemen beïnvloeden. Gekeken werd naar Auto-immuun hemolytische anemie (AIHA), megaesophagus (verworven slokdarmverlamming, CMG), colitis (COL), hypo-adrenocorticisisme (ADD), hypothyroïdie (HYPO), immuun-gemedieerde polyartritis (IMPA), immuun-gemedieerde trompocytopenie(ITP), inflammatoire darmziekte (IBD), Lupus Erythematosus (LUP) en Pemphigus Complex (PEMC). Bij de Lupus werden zowel SLE als DLE inbegrepen, er van uitgaande dat DLE een lokale uiting is van SLE.
Pyometra (Baarmoederontsteking werd gebruikt als controlemiddel vanwege het bewezen lagere risico bij gecastreerde vrouwtjes.
De resultaten uit het onderzoek waren opvallend.
concreet kan worden gesteld dat castratie een verhoogd risico geeft voor ADD, AIHA, ATOP, HYPO, IBD en ITP. Dat verhoogde risico gold voor beide geslachten, waarbij voor ATOP, HYPO, IBD en ITP de vrouwelijke dieren nog eens 1,5 tot 2 x zoveel risico liepen als manlijke dieren.
LUP gaf alleen een verhoogd risico voor vrouwelijke dieren. ADD gaf een groter risico bij gecastreerde manlijke dieren. Er waren geen ziektes die een lager risico bleken, behalve, zoals te verwachten was, baarmoederontsteking.
Voordelen en nadelen
Het doel van deze studie was te onderzoeken of immuunproblemen kunnen worden verminderd dan wel beïnvloed door castratie.
Hoffman et al. stelde in een eerder onderzoek dat castraten een langere levensduur hebben en minder kwetsbaar zouden zijn voor besmettelijke ziektes, omdat geslachtshormonen in intacte dieren immuunsysteem-onderdrukkend zouden werken, wat de kans op besmetting zou vergroten. Hoewel inderdaad bekend is dat geslachtshormonen invloed hebbe op het immuunsysteem zijn er aanvullende factoren die een grotere invloed hebben op incidentie en ernst van de ziektes in kwestie.
De huidige studie heeft een ander type ziekte bestudeerd en het is redelijk te veronderstellen dat de voorwaarden binnen dit onderzoek anders zouden zijn.
Resumerend kan gesteld worden dat castratie voordelen heeft, zoals het reguleren van voortplanting, het verlagen van kanker aan geslachtsdelen en het verhogen van de levensduur. Castratie kent zeker ook nadelen: vrouwelijke dieren kunnen verhoogde dominante agressie vertonen en kunnen urine-incontinentie krijgen. Ook gevoeligheid voor bepaalde tumorvorming wordt gezien. De effecten op het immuunsysteem mogen zeker niet worden onderschat; zes onderzochte immuunziekten toonden toegenomen prevalentie. Deze bevindingen wijzen op het belang van geslachtshormonen wat betreft het immuunsysteem maar zeker ook het belang van hormonen in het algemeen.
bron