• Is het eten van hond verboden?
Leestijd
4 minuten
Tot nu toe gelezen

Is het eten van hond verboden?

jeu, 04/19/2018 - 18:16

Diverse berichten verschijnen er vandaag op social media over de nieuwe wet in de VS die het eten van honden (en katten) zou verbieden. Dat is niet helemaal correct, de nieuwe wet verbiedt de import, handel, slacht en de export van honden- en katten(vlees) voor menselijke consumptie. Het eten van hondenvlees is daarmee niet verboden. Deze federale wet maakt een einde aan de situatie waarin het verkopen van hondenvlees gewoon legaal was in 44 van de 50 staten van de VS. Een behoorlijke vooruitgang, maar het consumeren van hondenvlees is dus niet verboden volgens deze wet, mits je maar geen hond speciaal voor de slacht gekocht hebt. Is een van je eigen honden ingeslapen en zou je daarna besluiten deze op te eten, is dat niet verboden, althans niet via deze wet.

 

Gelet op het feit dat op het eten van hondenvlees een enorm taboe rust, kun je je afvragen of deze wet dan niet gewoon symboolwetgeving is. Niet helemaal, want uit de recente geschiedenis zijn een aantal gevallen bekend van handelaren die wel degelijk honden importeerden voor hun vlees. In 2003 werd een man veroordeeld die 150 Jindo’s uit Zuid Korea had geïmporteerd bedoeld voor de handel in hun vlees. Zijn veroordeling was overigens voor het mishandelen en onder slechte condities houden van de honden, want toen was de wet op de import nog niet van kracht. 10 Jaar eerder arresteerde de politie in Wisconsin een man die honden had gestolen en van straat had opgepikt met de intentie deze te slachten en te verkopen als vlees. Ook hier kreeg de man een veroordeling wegens diefstal en wrede slachtmethodes, niet voor het eten of verkopen van het vlees. Desondanks is het eten van hondenvlees, met uitzondering van tijden van enorme voedselschaarste, een  uitermate grote zeldzaamheid in de VS.

Canada

Hoe zit het elders in de wereld?  In Canada is het niet expliciet verboden om honden te verkopen en te eten. Alleen, wie hond in een restaurant zou willen serveren moet het vlees via een erkende Canadese hondenslachterij kopen, en dergelijke slachterijen bestaan niet in Canada (alhoewel ze strikt genomen wel zouden kunnen worden opgericht).

In Afrikaanse landen is het eten van honden niet helemaal ongebruikelijk, maar het komt niet heel veel voor. In Kameroen gebeurt het bij bepaalde stammen als onderdeel van bepaalde rituelen, in de Democratische Republiek Congo is het in ieder geval geen taboe, ook al zijn er waarschuwingen omdat ook honden besmet kunnen raken met de zeer dodelijke ziekte Ebola. Ook in Ghana en Nigeria wordt door bepaalde stammen hond gegeten, vooral om de vermeende  medicinale eigenschappen. Zelfs in Marokko, waar het onder de Sharia-wetgeving verboden is om hond te eten, komt het in arme afgelegen regio’s wel voor, alhoewel het vlees daar niet als hondenvlees maar als vlees van andere dieren wordt verkocht.

Azië

Azië kent –dat is zo langzamerhand een bekend gegeven- vele landen waar hond als lekkernij of medicinaal voedsel wordt gegeten. In China worden jaarlijks rond de 20 miljoen honden geslacht en gegeten, en wetgeving rondom humane slacht, en zelfs het totaal verbieden van de consumptie van hondenvlees (een wet die al sinds 2010 in voorbereiding is) blijft uit. Zeker in de grote steden is hondenvlees inmiddels steeds minder populair, in rurale gebieden blijft het een redelijk normaal onderdeel van het menu. Het Yulin Dog Meat Festival is maar een voorbeeld. In Hongkong daarentegen is de slacht van honden voor hun vlees verboden. Taiwan gaat –sinds 2017- nog een stapje verder, behalve de slacht is ook de consumptie verboden.

Maar in veel meer landen is hondenvlees verkrijgbaar. In India is het eten van hond weliswaar illegaal, maar in de noordelijke provincies komt het veel voor, 30.000 honden per jaar of meer. In Indonesië wordt het door de meerderheid van de bevolking, moslims, niet gegeten, maar andere geloven hebben minder bezwaar, en zo verdwijnen onder meer op Bali jaarlijks 60-70.000 honden in de pot. Wie in Indonesië, vooral op Sumatra of Bali gaat eten, kan zich beter verre houden van restaurants die RW of B1 vlees verkopen. En de specialiteit rica-rica, vooral met toevoeging RW (Rintek Wuuk, fijn haar) betekent gewoon dat je rijst met hond krijgt. Toen Barrack Obama president werd kreeg het eten van honden in Indonesië extra aandacht, omdat de oud-president van Amerika  bij zijn Indonesische stiefvader Lolo Soetero hond zou hebben gegeten.  Obama heeft dat ook inderdaad toegegeven.

In Japan is het eten van hond al sinds 675 na Chr. Verboden bij Keizerlijk decreet, althans tijdens het grootste gedeelte van het jaar. Echter, omdat het Japanse shintoïsme-geloof bepaalde krachten aan honden toekent, is het eten daar vooral een religieus taboe.

Korea is na Vietnam en China de grootste consument van hondenvlees, en kent zijn eigen festivals daaromheen.  In Zuid Korea eindigen rond de 1 miljoen honden jaarlijks in de pan, maar daar keert het getij, vooral de jongere generaties hebben honden liever als huisdier dan als maaltijd. Nadeel daarvan is weer dat de broodfok sterk in opkomst is. In de hoofdstad Seoul is de verkoop van hondenvlees overigens verboden. Maar hoe gevoelig het allemaal ligt blijkt wel uit de rel toen een Nederlandse schaatser tijdens de laatste winterspelen hier een kritische opmerking over maakte. In Noord Korea, geteistert door hongersnood, is hond een regulier onderdeel van het menu voor hen die het kunnen betalen. Niet al te lang geleden liet Kim Yong Un nog weten dat hondenvlees erg lekker was.. 

In het mondaine Singapore is hondenvlees, de verkoop ervan, illegaal, in Thailand daarentegen is het redelijk gebruikelijk, vooral in de Noordoostelijke provincies (waar de toeristen meestal niet komen). Wel zijn er in Thailand veel binnenlandse protesten tegen de hondenhandel, vooral omdat ook hier huishonden van straat worden gestolen.

Op Timor, in Vietnam en in Oezbekistan wordt ook regelmatig hond gegeten, in Vietnam rond de vijf miljoen honden per jaar. Aangezien de overgrote meerderheid van de Vietnamezen hondenvlees inderdaad als delicatesse beschouwt, is de weerstand daar minimaal. Hondenvlees is vooral populair in het noordelijk deel van Vietnam. Toch komt ook in Vietnam langzaam de gewoonte om honden echt als huisdier te houden op, dus daar is nog hoop.

Australië en Europa

Ook in Australië en Nieuw Zeeland is het eten van hond niet verboden (met uitzondering van South Australia, waar dat wel het geval is). Het verkopen en slachten is dan wel weer overal verboden.

En tenslotte Europa.  Uiteraard geldt hier ook weer dat op het eten van hond vooral een taboe rust, je gaat niet lopen vertellen dat je zo lekker gestoofde hond gaat klaarmaken. Maar ook hier geldt dat het eten van hondenvlees niet verboden is, alleen de slacht ervan, en commerciële verkoop van niet gekeurd vlees mag ook niet.

Tijdens hongersnoden was het eten van hond, tot 1945 zeker, niet ongebruikelijk. De Belgische inwoners van het stadje Boom hebben nog steeds, dankzij de Eerste Wereldoorlog, de weinig vleiende bijnaam HundeFretters, hondenvreters. Maar sinds 1945 is het eten van hond, met uitzondering van een heel klein gebied in Zwitserland (eet daar maar geen Mostbröckli) zeer ongebruikelijk. Ook in landelijk Polen zijn er enkele gebieden waar hondenvlees weliswaar niet gegeten wordt, maar waar het vet van honden tot spek gemaakt wordt, omdat het medicinale eigenschappen zou hebben. Overigens is het eten van dit spek en het maken ervan voor de Poolse wet verboden. Toch worden er, ook deze eeuw nog, regelmatig processen gevoerd tegen bedrijven die dit “spek” nog steeds maken.

En zo blijkt dat het eten van hondenvlees bijna nergens expliciet verboden is, alleen de slacht en de verkoop ervan is in grote delen van de wereld wel verboden. De VS voegen zich nu bij die landen waar verkoop en slacht verboden is. Het eten van je eigen hond, of gekregen hond, is vrijwel overal gewoon toegestaan.