Aantal ingeschreven rashonden bereikt dieptepunt in 2017
De top 5 populairste rashonden in Nederland is precies gelijk aan die van 2016. Al 11 jaar wordt de lijst aangevoerd door de Labrador Retriever, en afgelopen jaar stond deze opnieuw op 1.
Met iets meer pups dan het jaar ervoor, het vierde jaar met stijging op een rij. Ook de nummer 2, de Golden Retriever, behoudt zijn plek, met ook een stijgend aantal pups. En de vrije val van de Duitse herder na 2007, is sinds 2012 redelijk gestopt, er is zelfs weer wat groei. Ook de Berner sennenhond groeit, de Rhodesian Ridgeback handhaaft zijn plek maar zie het aantal pups wel met 15% dalen.
Dit artikel is een premium-artikel,beschikbaar voor abonnee's van ons blad en website-abonnee's. Het vervolg van dit artikel kunnen abonnees lezen.
Wilt u toegang, kijk dan hier voor de mogelijkheden
Verder in de top 10 zien we een voortgaande daling van de Franse Bul, mogelijk onder invloed van alle negatieve berichten. De zesde plek van 2016 is overgenomen door de Dashond ruwhaar. Op plek 8 vinden we, terug van weggeweest, de Boxer, op 9 de Staffordshire Bullterier, wel bezig aan een daling, en op plek 10 de Engelse Cocker Spaniel, die daarmee de Chihuahua verdrijft uit de top 10. Ook de Border collie is uit de top 10 verdwenen.
Wel is het triest om te zien dat het aantal NHSB-ingeschreven honden blijft dalen. Nadat er even in 2015 een opleving was, is het aantal geboortes en importen van rashonden opnieuw gedaald, en is het laagste punt in 11 jaar bereikt, “slechts” 36.333 honden werden er ingeschreven, nog onder het eerdere dieptepunt van 2014. Met de jaarlijkse “vervangingsbehoefte” van 150.000 honden in Nederland is dus nu nog maar 24% van alle nieuwe honden in Nederland een rashond. De vraag naar nieuwe honden daalt dus niet. Maar de vraag naar rashonden wel.
Lees ook: Chihuahua zakt weg, Ridgeback in opkomst
Vandaar dat we ook moeten kijken naar de onderkant. Van maar liefst 162 FCI-erkende rassen in Nederland zijn de afgelopen 11 jaar minder dan 100 pups ingeschreven. 54 rassen kwamen in deze periode zelfs helemaal niet voor. En zouden we –volstrekt arbitrair- een minimale populatie van 1000 honden moeten hebben om een ras “veilig” te houden, met andere woorden, groot genoeg voor een gezonde genenpoel waaruit het ras kan doorgroeien, dan zijn er 267 rassen in Nederland die deze norm niet halen. In 2017 bleven 144 rassen zonder nieuwe aanwas. En daar zitten ook bekendere rassen bij, naast de rassen die hier eigenlijk niet eens voorkomen. Zoals de Perdigueiro Português, Sloughi, Zweedse lappenhond, Kromfohrländer (nog niet lang geleden erkend), Komondor, King Charles spaniel, Cao da serra da Estrela, Azawakh, Podenco Ibicenco, Puli, Dandie Dinmont terrier, Bloedhond en de Mastino Napoletano.
Zien we bepaalde rassen ook plotseling weer terug? De Affenpinscher met 25 nieuwe honden haalt daarmee een record in 11 jaar. Met 7 nieuwe inschrijvingen heeft de Duitse Wachtelhund ook plots weer een record, hoe gering dan ook, rijker. Maar in het algemeen kunnen we stellen dat de “groei” voor vrijwel alle kleine rassen negatief is, dalingen met 20, 30% of meer.
En dan de Nederlandse rassen, ook daar lijken we niet goed voor dit nationale erfgoed te zorgen. De Stabijhoun is de grootste van de groep, gevolgd door het Nederlandse kooikerhondje, de Hollandse schapendoes en de Drentse patrijshond. Maar in elk ras zien we het aantal inschrijvingen teruglopen, met uitzondering van de Drentse patrijshond die met 4% nog iets stijgt t.o.v. 2016. De Stabijhoun daalt met ruim 17% (t.o.v. 2016), en heeft het minste aantal inschrijvingen sinds 2008. Ook de langharige en ruwharige Hollandse herder zijn nog maar heel klein, en dalen met respectievelijk 44% en 60%. Dat is op jaarbasis, maar in 11 jaar werden er niet zo weinig ruwharige herders ingeschreven. Ook de langharige variant kent maar 1 “slechter” jaar, 2015.
Wat de oorzaak van de algehele terugloop is, is moeilijk te zeggen. Is het de aanhoudende stroom negatieve verhalen over rashonden en hun erfelijke ziektes? Heeft de crisis er mee te maken, kopen we minder snel een “dure” rashond? Willen we een hond, en wel nu meteen, waardoor we niet meer wachten op een goede rashond bij een goede fokker? Of hebben de scherpere regels (Fairfok) fokkers afgeschrikt om nog voor een stamboom te gaan, en worden er vooral stamboomloze honden gefokt? Het antwoord daarop moeten we voorlopig schuldig blijven. Mocht de dalende trend zich voortzetten, zal medio 2030 het aantal stamboomhonden dat er jaarlijks bijkomt onder de 20.000 liggen, 13% van het totaal aantal honden dat er jaarlijks bijkomt. Werk aan de winkel voor de Raad van Beheer.
Voor wie geinteresseerd is in zijn eigen ras, de tabel met alle rassen is hieronder te downloaden. Cijfers zijn gebaseerd op opgave Raad van Beheer.
bron