Groene aanslagreiniger ook gevaarlijk voor honden?
Er is –terecht- een hoop te doen rondom de “groene aanslagreiniger” van de Action, die levensgevaarlijk blijkt voor katten. Vooral door de stof Didecyldimethylammonium chloride (DDAC) die aan het product is toegevoegd, een heel veel gebruikte stof overigens.
DDAC is een antisepticum/desinfecteermiddel, gebruikt in veel middelen die algen en andere levende organismen moeten doden, zogeheten biocidals. Het is een breedspectum bacterie- en schimmeldodende stof, die aanbevolen wordt voor bijvoorbeeld ziekenhuizen, hotels en industriële gebouwen en processen.
Middelen met DDAC er in worden ook veelvuldig gebruikt voor het schoonmaken van kennels in bijvoorbeeld asiels en hondenpensions. Maar ook dierenartsenpraktijken, proefdierlaboratoria en trimsalons maken er gebruik van. Overigens hebben producten met DDAC een duidelijke waarschuwing (of horen die te hebben). “GEVAAR. Bijtend. Veroorzaakt onherstelbaar oogletsel en brandwonden. Schadelijk bij inslikken, inademing of via de huid. Vermijd inademen van spuitnevel. Voorkom dat het de ogen, op de huid of op kleding komt. Draag bij het hanteren een veiligheidsbril of gezichtsbescherming, rubberen handschoenen en beschermende kleding. Grondig wassen met water en zeep na gebruik en vóór het eten, drinken, kauwen, gebruiken van tabak of gebruik van het toilet. Verontreinigde kleding verwijderen en kleding wassen voor hergebruik. Dit product is giftig voor vissen.”
Dat klinkt heel ernstig, en bij puur gebruik is dat ook zo. Alleen is DDAC in desinfectiemiddelen altijd zeer verdund. DDAC is ook uitgebreid getest, en is binnen marges gewoon veilig. Binnen marges, want het product is –bij orale toediening- veilig tot een inname van 0,1mg/dag per kg. Lichaamsgewicht. Simpel gezegd, een hond van dertig kilo kan veilig, een jaar lang, 3mg DDAC opeten. Niet puur natuurlijk, want het is een bijtende stof. Bij veel grotere hoeveelheden (60mg.kg lichaamsgewicht) is het product namelijk gewoon dodelijk gebleken voor honden.
Met veilig bedoelen we –tenminste-, de onderzoekers- dat er geen heel grote problemen kunnen optreden. 60mg (zie hierboven) is dus dodelijk (per kg. Lichaamsgewicht). 15 mg zorgt voor zachte feces of het wegblijven van ontlasting, meer kwijlen etc. Ook bleken honden (en andere dieren) gewicht te verliezen door een vermindering van de eetlust. De bloedwaardes veranderden ook iets, maar niet alarmerend. Bij muizen trad een verhoging van het aantal aangeboren afwijkingen op, en een daling van de vruchtbaarheid, ook bij lage doseringen. Alleen kon dat niet rechtstreeks aan de DDAC worden toegeschreven.
Bij ratten (onderzoek bij honden mist) blijkt ook verspreiding in de lucht tot problemen te leiden. Overigens wel bij blootstelling aan vrij hoge concentraties (.5 mg/m3, 0.6 mg/m3, en 3.6 mg/m3). Ook hier bleken de ratten gewicht te verliezen in de groepen die de hogere doseringen kregen, dus niet bij de 0,6mg/m3-groep.Ook bleken er problemen in de longen te ontstaan, opnieuw alleen in de hoog gedoseerde groepen. Op basis van de onderzoeken houden de onderzoekers een waarde van 3,6mg/m3 aan als veilig, daarboven niet meer.
Samenvattend, DDAC lijkt voor honden bij normaal gebruik niet onveilig voor honden, bovendien hebben honden iets minder de neiging om er in te gaan liggen rollen, dat is meer iets voor katten. Desondanks, voor wie het gebruikt, hou wel de nodige voorzorgen in acht, zowel voor de gebruiker als voor de hond (en bij katten, dan helemaal…)
bron
Effects of Didecyldimethylammonium Chloride on Sprague-Dawley Rats after Two We…