• Breed onderzoek naar DNA: Veel meer rassen delen erfelijke ziektes
Leestijd
1 minuut
Tot nu toe gelezen

Breed onderzoek naar DNA: Veel meer rassen delen erfelijke ziektes

Wed, 09/07/2016 - 22:28

Genetisch onderzoek bij de geplande ouderhonden is belangrijk. Elke goede fokker zal dat beamen. Voor alle populaire rassen zijn er inmiddels diverse tests beschikbaar die het wel of niet voorkomen van vastgestelde genetische afwijkingen goed en duidelijk kunnen aangeven. Voor de aanstaande fokker lastig, want welke tests zijn nu daadwerkelijk goed?

Het wordt nog lastiger. Want uit recent Fins onderzoek naar genetische screening, maar dan niet rasspecifiek, blijkt dat “algemene” breed-spectrum testen nog veel meer informatie kunnen bevatten. En –minder goed nieuw- dat veel meer rassen drager zijn van genetische aandoeningen dan tot nu toe bekend was of werd aangenomen.

Donner et. al. onderzochten ruim 7.000 honden van 230 verschillende rassen op 93 bekende genetische aandoeningen, waarvan de meeste genetische aandoeningen bekend zijn als ras-specifiek. Voor de test werd het –commercieel verkrijgbare- pakket van MyDogDNA® gebruikt. Uiteindelijk werden daardoor 15 nieuwe genetische risicovarianten (sleutels voor erfelijke aandoeningen) gevonden in 34 rassen waar tot nu toe het voorkomen van de erfelijk overdraagbare ziekte niet eerder was aangetoond. Zo bleek de bloedingsziekte Von Willebrands disease bij meer rassen dan de Duitse Herder, Doberman, Poedel, Shelties en Golden retrievers voor te komen, en komen hyperuricosuria (te veel urinezuur), lensluxatie, multofocale retinopathie etc ook bij meer rassen voor dan tot nu toe bekend. De onderzoekers, helaas niet geheel vrij van commercieel belang, een van de onderzoeksfinanciers is het bekende PennGen laboratorium in Pennsylvania,een andere financier is Genoscoper Laboratories, fabrikant van MyDogDNA. , pleiten dan ook voor een bredere benadering van genetische onderzoeken door middel van dit soort breed-spectrum onderzoeksgereedschappen.

Resultaten

Gebaseerd op de onderzochte 93 varianten van de ziekte, bleek dat 17,8% (N = 1208) van de geteste honden ten minste één van de geteste varianten in de genen hadden (als drager), terwijl 2,5% (N = 170) daadwerkelijk de genetische aanleg voor de ziekte had.. Het maximum aantal voor een enkele hond was drie (waargenomen bij drie honden). Twee varianten vna een ziekte tegelijk  werd bij 1,0% (N = 66) en een aandoeningsvariant bij 16,8% (N = 1139) van de geteste honden gevonden.

Bovendien werden 15 aandoeningen gevonden, zoals gezegd, in rassen die niet eerder bekend waren met de erfelijke ziekte. Dwarfisme (dwerggroei) komt bijvoorbeeld ook voor bij de Chinook, Factor VII Deficiency (een milde bloedklonter-aandoening)bij o.a. de Duitse Staander stokhaar, de Japanse spitz en de Miniatuurschnautzer.  Von Willebrands disease blijkt voor te komen bij de Barbet, de Hollandse Herder (langhaar), de Basenji, de Lagoto Romanolo en de Portugese Waterhond. Een compleet overzicht is te vinden in de afbeelding. (vervolg artikel onder afbeelding)

 

Conclusies

De onderzoekers concluderen dat DNA multiplex screening voor honden op erfelijke aandoeningen een betrouwbare en krachtige  tool voor toepassingen in de veterinaire diagnostiek is, bij genetisch onderzoek en duurzame fokresultaten. Ook wordt aangetoond dat genetische afwijkngen op bredere shcaal voorkomen dan werd verwacht, en dat multiscreening dit soort ontwikkelingen sneller blootlegt. Nader onderzoek moet dan uitwijzen in hoeverre dit ook daadwerkelijk door een ras of rasgroep verspreid is.  Door middel van uitgebreid onderzoek op DNA kunnen zo in de toekomst de rassen wel gezonder, en met minder erfelijke ballast, worden gefokt.  Ook rassen waarbij nu nog geen genetische aandoeningen bekend zijn, zouden juist moeten deelnemen aan dit soort onderzoek, zodat ook in die rassen potentiele bedreigingen kunnen worden onderkend.


bron

Genetic Panel Screening of Nearly 100 Mutations Reveals New Insights into the B…