Translated by Dogzine with permission from The Intercept, gepubliceerd op 17 mei 2018

Amerikanen (en andere mensen in het westen) uiten hun afschuw vaak over festivals in landen als China en Zuid-Korea, waar honden worden gedood, gekookt en gegeten. De reguliere mediakanalen in de VS rapporteren routinematig, met een toon van afkeer, over het gebruik van honden in die landen voor voedselconsumptie.

Maar in de VS zelf exploiteren corporaties en academische instellingen honden (en ook katten en konijnen) voor weerzinwekkende experimenten die volkomen triviaal, zelfs nutteloos,zijn en net zo grof zijn als de praktijken in Azië die zoveel morele verontwaardiging veroorzaken in het Westen. Deze honden worden vaak gefokt met als enige doel in hun leven om laboratoriumobjecten te zijn, en brengen hun hele, vaak korte, bestaan ​​door opgesloten in een kleine kooi, onderworpen aan procedures die extreme pijn veroorzaken en hondenleed opleveren.

Volgens het door het Amerikaanse ministerie van Landbouw toepasselijk zo genoemde Animal Usage-rapport, werden alleen al in 2016 60.979 honden in de Verenigde Staten voor experimenten gebruikt. Het gerapporteerde aantal van alle diersoorten gebruikt voor experimenten, waarbij rapportage was vereist, was 820.812. Vaak heeft het experiment niets te maken met medisch onderzoek, maar eerder met triviale commerciële belangen, en in bijna alle gevallen geeft het gebruik van honden weinig tot geen unieke wetenschappelijke (meer)waarde. Deze grafiek, samengesteld door Speaking of Research met behulp van USDA-gegevens, geeft het totale aantal dieren weer dat werd gebruikt voor experimenten in 2016 - een stijging van 6,9 procent in vergelijking met het voorgaande jaar:

Honden gefokt voor gebruik of verkoop als proefdieren hebben dezelfde emotionele complexiteit, gevoelens van lijden en ontbering, en aangeboren behoefte aan menselijk gezelschap als onze huishonden, binnen de liefdevolle omgeving van het gezin. Toch kan deze beste vriend van de mens in de VS gelegaliseerd worden blootgesteld aan wreedheid en foltering en is de mogelijkheid en drang om winst te maken vrijwel onbeperkt.

In feite zijn de meeste honden die gefokt en verkocht worden voor experimenten Beagles, die als ideaal worden beschouwd vanwege hun volgzame, op de mens gerichte persoonlijkheid. Met andere woorden, juist die eigenschappen die hen zulke liefdevolle en loyale metgezellen voor de mens hebben gemaakt, zijn de oorzaak dat mensen ze uitbuiten omdat ze zo goed in laboratoria zijn te manipuleren.

Zelfs als de wettelijke normen worden nageleefd - en dat worden ze vaak niet - is het toegestane misbruik waaraan deze honden worden blootgesteld afschuwelijk. Ze worden vaak opzettelijk uitgehongerd of zolang van water onthouden en dorstig gemaakt om gedrag op te wekken dat ze anders niet zouden hebben. Ze worden vaak bewust gefokt om verlammende, ondraaglijke ziektes te hebben, of soms worden ze alleen maar geboren om hun organen, ogen, en andere lichaamsdelen zo snel mogelijk weg te snijden en te onderzoeken, als puppy’s nog, en vervolgens snel gedood.

Ze krijgen wasmiddelen te eten, onder dwang gevoerd, pesticiden en industriële chemicaliën tot het punt van continu braken en overlijden. Ze worden geïnjecteerd met dodelijke ziekteverwekkers zoals salmonella of rabiës. Ze krijgen kunstmatige zoetstof ingespoten in hun aderen die ervoor zorgt dat de testikels van de hond krimpen voordat ze worden gedood en hun bloed word afgetapt. Er worden gaten in hun schedels geboord, zodat virussen in hun hersenen kunnen worden geïnjecteerd. En dat is allemaal volkomen legaal.

De gruwelen van de industrie voor hondenexperimenten zijn wellicht bij Ridglan Farms Inc., een van de drie grootste bedrijven in de VS die Beagles levert aan onderzoeksinstituten, het “best” te zien. Gelegen in Dane County, Wisconsin - op een heuvel ten westen van Madison - biedt het bedrijf, volgens onderzoekers van Direct Action Everywhere, (DxE, een dierenwelzijnsactiegroep), honden aan aanonderzoeksinstituten van de Universiteit van Wisconsin, de Universiteit van Minnesota en verschillende hogescholen binnen het systeem van de Universiteit van Californië.

Afgelopen voorjaar kwamen activisten van DxE via een toevallig open deur binnen die op het Ridglan-complex om de omstandigheden binnen in het bedrijf te onderzoeken, vast te leggen wat ze zagen en in ieder geval enkele van de meest gestresste honden te redden. Zelfs deze geharde activisten, die jarenlang ernstige dierenmishandeling hebben gezien, werden met afschuw vervuld. De DxE-activisten hebben een jaar lang onderzoek gedaan naar dit bedrijf en de totale industrie, en gaven recent voor het eerst hun beeldmateriaal en bijbehorend rapport vrij. 

Een van de DxE-onderzoekers, Wayne Hsiung, vertelde aan The Intercept: "Als je de faciliteit nadert, is de geur overweldigend - precies dezelfde geur van een slachthuis voor hondenvlees in China." Het eerste wat de onderzoekers zagen bij binnenkomst was dat "de honden gehuisvest zijn in grote industriële schuren met enorme ventilatoren, vergelijkbaar met de schuren gebruikt in fabrieksboerderijen." Hsiung, een voormalig advocaat, voegde in een e-mail toe:

“Duizenden honden worden in kooien gehouden, meestal 1-2 per kooi en deze kooien zijn op elkaar gestapeld, elke kooi ongeveer twee keer zo lang als het lichaam van de hond. We vonden geen voorzieningen voor de honden om naar buiten te gaan of enige activiteit te ontplooien. De honden zitten in hun eigen uitwerpselen en urine, niet in staat om aan hun eigen afval te ontsnappen. De honden zijn regelmatig zo wanhopig om aan de kleine kooi te ontsnappen dat ze zich tegen de kooiwanden werpen, hun poten wanhopig door de tralies steken en soms op de kooien kauwen. Het geschreeuw van de honden in het bedrijf  is zo hard dat we gedwongen werden om tegen elkaar te schreeuwen om elkaar te verstaan, zelfs als we maar een meter van elkaar verwijderd waren.

In reactie op meerdere verzoeken van The Intercept met gedetailleerde vragen over dit verhaal, zei een woordvoerder van Ridglan dat het bedrijf alle  commentaar weigerde.

Hondenexperimenten zijn heftig

Het aantal honden dat wordt gebruikt voor experimenten in de Verenigde Staten is in de afgelopen decennia over het algemeen wat afgenomen - hoewel het vorig jaar opnieuw is gestegen - maar blijft nog steeds opvallend hoog. De meest voorkomende dieren die worden gebruikt voor het testen - muizen, vissen en vogels - vallen niet onder federale regelgeving of rapportagevereisten, en dus zijn geen exacte aantallen bekend, maar schattingen variëren van 20 miljoen tot wel 100 miljoen.

De voornaamste wet die de behandeling van dierproeven regelt, is de dierenwelzijnswet (AWA), die voor het eerst geldig werd in 1966 onder de naam Laboratory Animal Welfare Act. Volgens de federale wetten zijn alle vormen van experimenten op dieren - ook op honden - wettelijk toegestaan, hoewel alternatieve en betere onderzoekalternatieven (zoals stamcelonderzoek) in toenemende mate beschikbaar zijn. Een klein aantal landen heeft producttests op dieren verboden als er alternatieven beschikbaar zijn.

Hoewel de AWA alle dierproeven toestaat, vereist het minimale normen voor humane behandeling van de honden die worden gefokt en verkocht voor experimenten. Maar zelfs wanneer aan deze regels wordt voldaan, zijn de omstandigheden waarin "onderzoekshonden" meestal worden gehouden, niets minder dan barbaars.

Regelgeving vereist bijvoorbeeld alleen dat de hondenkooi zes centimeter hoger is dan de hoogte en zes centimeter langer dan de lichaamslengte van de hond. Verdubbeling van die omvang zorgt ervoor dat de honden niet uit hun kooi gelaten hoeven te worden voor enige vorm van beweging.

De wreedheid, zelfs bij de behandeling die voldoet aan wettelijke normen, wordt geïllustreerd door een handboek van een van de meest gezaghebbende onderzoekers van het veld. De trainingsserie Animal Medicine and Science, ontwikkeld door het American College of Laboratory Animal Medicine, is bedoeld om industrienormen te creëren. De auteur is Jerald Silverman, een toonaangevende naam in de proefdierindustrie..

Het handboek beschrijft de juiste methoden voor het plaatsen van "oortatoeages" op de honden voor identificatie en andere doeleinden. De eerste afbeelding hieronder is van een "onderzoekshond" die leeft  in een kooi die twee keer zo groot is als vereist door de federale regelgeving, wat betekent, zoals Silverman opmerkt, dat trainingsvereisten voor de hond niet nodig zijn. De afbeelding hierbovenr beschrijft de "humane" manier voor het behandelen van onderzoekshonden, en de tweede heeft betrekking op tatoeages.

Dat betekent per saldo dat tienduizenden honden nauwelijks in staat zijn om te bewegen. Ze zijn volledig geïsoleerd, met hun metalen kooien op elkaar gestapeld. Veel "onderzoekshonden" zien het zonlicht nooit, gaan niet naar buiten of brengen hun hele leven lang in een kooi door.

De meeste honden die in onderzoek worden gebruikt, worden gekocht van zogenaamde klasse A-fokkers, die specifiek een vergunning hebben om "onderzoekshonden" te fokken en groot te brengen. ("Klasse B" -inkopers zijn degenen die dieren verzamelen of kopen, in plaats van ze zelf te fokken.) de diensten die zij aanbieden zijn 'devocalisatie', wat door de advocatengroep NAVS wordt omschreven als 'een chirurgische ingreep die het fysiek onmogelijk maakt voor de hond om te blaffen'. De procedure kost $ 20 tot $ 47 per hond, volgens het NAVS, en wordt 'zo uitgevoerd dat blaffende honden de laboratoriumtechnici niet storen." De Humane Society Veterinary Medical Association heeft al eerder de aanzienlijke pijn en risico's van dergelijke procedures onder de aandacht gebracht.

Een nieuwe groep die zich toelegt op het stopzetten van door de belastingbetaler gefinancierd dieronderzoek, het White Coat Waste Project, heeft het nationale nieuws gehaald toen zij eerder dit jaar gruwelijke praktijken aan het licht brachten in de faciliteiten van Veterans Affairs (onderzoeksinstituut van het amerikaanse ministerie van Defensie, red.). "We hebben het over tests waarbij puppy's van zes maanden oud op loopbanden worden gezet, waardoor ze gedwongen worden te rennen. De bedoeling? Bij de uitgeputte honden hartinfarcten veroorzake. Daarnaast worden er slordige en mislukte operaties uitgevoerd, worden ze op afschuwelijke wijze vastgebonden, worden er gaten in hun schedels geboord, worden hun hersens vernietigd en de belastingbetalers moeten daarvoor betalen." Zo meldde een van de oprichters van de groep.

Het ergste van alles is dat honden en andere zoogdieren bijna geen medische waarde hebben in experimenten vanwege hun fysiologie. Lawrence Hansen, hoogleraar neurowetenschap en pathologie aan de San  Diego School of Medicine, was ooit bezig met experimenten met honden en schreef in 2016 in de San diego Union-Tribune dat hij zich schaamde voor dit werk.

“Vanuit wetenschappelijk oogpunt is het probleem dat honden, apen en muizen geen vereenvoudigde versies van mensen zijn. Dit is de reden waarom de NIH meldt dat 95 procent van de medicijnen die dierproeven doorstaan ​​- vaak ook met beagles - niet aanslaan bij mensen omdat ze niet werken of gevaarlijk zijn. ... In mijn specialiteit, de ziekte van Alzheimer, is het percentage mislukkingen met medicijnen feitelijk 99,6 procent en het gebruik van dieren is recentelijk aangeduid als "een klif waarover mensen balen geld duwen".

Een van de meest gebruikelijke experimentele technieken die bij honden worden gebruikt, is bekend als "orale sondevoeding", die wordt gebruikt om dieren te dwingen substanties tot zich te nemen die ze anders zouden weigeren. De wetenschappelijke literatuur, zoalshet onderzoek uit 2015 gepubliceerd in  het Journal of Pharmacological and Toxicological Methods, definieert het als "een techniek om een ​​stof direct in de maag af te geven en wordt vaak gebruikt voor het toedienen van testvstoffen in onderzoek en toxiciteitstests."

Dit is dezelfde afschuwelijke techniek die wordt gebruikt om foie gras te maken, door een vogel, eend of gans te dwingen tot het punt dat de lever zich tot zulke enorme proporties uitzet dat het dier ondraaglijke pijn lijdt voor de dood. Zo wreed is de procedure dat veel steden over de hele wereld - van San Francisco tot São Paulo - de verkoop van foie gras helemaal hebben verboden. Maar de techniek blijft toegestaan ​​en wordt veel gebruikt op honden in laboratoria in de Verenigde Staten.

Alhoewel dit wettelijk kader zo vrij en toegeeflijk is, worden deze normen toch nogvaak flagrant genegeerd door vele fokkerij- en proefbedrijven, met weinig wettelijke consequenties. Honden worden vaak verminkt, gemarteld en gedood door sadistisch misbruik, roekeloos experimenteren of gewoon pure nalatigheid.

Beagles zijn eeerste keus bij experimenten

Het hondenras waar bedrijfsfokkers en onderzoekslaboratoria de voorkeur aan geven, is de Beagle. Eenn donkere en verwrongen ironie, want wat hen tot zulke geliefde en vriendelijke dieren maakt, en met name geschikt maakt voor huishoudens met kleine kinderen, is precies datgene wat hen tot een bestaan ​​van lijden als objecten van experimenten verdoemt. Het met een weinig toepasselijke naam gesierde  Office of Research Integrity van de National Institutes of Health vermeldt de botte waarheid: "De meeste honden die in onderzoek worden gebruikt, zijn beagles vanwege hun handige grootte en volgzame aard."

De hoogleraar neurologie die ooit op honden experimenteerde en nu spijt heeft, Hansen, schreef in zijn eerdere verhaal: "Van alle dieren die bij onderzoek worden gebruikt, is het onderwerpen van honden aan invasieve experimenten vooral verwerpelijk omdat mensen selectief honden hebben gekweekt om onvoorwaardelijk te houden van mensen die hen misbruiken. "Dat geldt vooral voor beagles, vanwege hun aard: vriendelijk, liefdevol en dus kneedbaar.

Over dergelijke experimenten schreef Hansen ook: "Na drie decennia schaam ik me nog steeds om te zeggen dat ik er ooit van overtuigd was om aan dit verraad deel te nemen." En hij beschrijft hoe zijn training in het experimenteren met en het doden van honden al herleidbaar was naar de medische opleiding:

Op mijn medische opleiding, kreeg ik de opdracht honden in stukken te snijden en te doden - een Golden Retriever en een zwart labrador - voor fysiologische demonstraties en chirurgische oefeningen. In het laatste geval moesten we tot het einde van de les wekelijkse operaties uitvoeren bij dezelfde honden tot de honden eerlijk gezegd de verminkingen niet meer konden verdragen en we hen uit hun lijden konden verlossen. Ik deed het, ondanks mijn gewetensbezwaar, omdat mij werd verteld dat het "noodzakelijk" was.

Steeds vaker worden ook asiels gebruikt, zoals PETA ontdekte als onderdeel van een door hen uitgevoerd onderzoek: "PETA's undercoveronderzoek in de laboratoria van de Universiteit van Utah onthulde dat de school zwerfhonden en -katten kocht van de lokale bevolking bedoeld voor gebruik bij invasieve, pijnlijke en vaak dodelijke experimenten. "Maar in de wereld van bedrijfsfokkers blijven beagles het dier van eerste keuze. De wetenschappelijke literatuur, al decennia lang, heeft botweg de kenmerken van beagles besproken die hen ideaal maken voor experimenten.

Jeremy Beckham, een onderzoeksmedewerker bij PETA's Laboratory Investigations Department, schreef een historische verhandeling over hoe beagles, tijdens de Koude Oorlog, het ras van keuze werden om te als objecten voor experimenten te worden gebruikt, met vrijwel geen grenzen aan het leed en de marteling waaraan ze werden onderworpen.

In 1952 schreef hij: "Onderzoekers van het Radiobiology Laboratory van de Universiteit van Utah injecteerden een beagle die alleen bekend is als 'T0P5' met een radioactieve en zeer giftige isotoop van plutonium. De dosis die werd toegediend aan T0P5 - meer dan 3 microcuries per kilogram - was 1.620 keer de aanbevolen maximale hoeveelheid voor blootstelling van de mens. "Vierentwintig uur later werd ToP5, slechts 33 maanden oud, gedood.

En zo begon een enorme golf van experimenten met en het doden van beagles. In de daaropvolgende decennia heeft de Amerikaanse overheid $ 200 miljoen uitgegeven - een grote som geld voor die jaren - aan het injecteren van honden met radioactieve stoffen. Zoals Beckham opmerkte: "Tussen de jaren 1952 en 1983 heeftn federaal gefinancierd stralingsonderzoek meer dan 7.000 beagles gedood in laboratoria op zes locaties in de Verenigde Staten: de University of Utah, University of California-Davis, Argonne National Laboratory in Illinois, de Pacific Northwest Laboratory in de staat Washington, het Lovelace Respiratory Research Institute in New Mexico en de Colorado State University. "

Deze gruwelijke experimenten, net zoals tegenwoordig bij de meeste hondenexperimenten, hebben bijna geen wetenschappelijke waarde gehad. Zoals Beckham het beschrijft: "Epidemiologische en klinische studies tijdens dit zelfde tijdsbestek gaven ons veel meer betekenisvolle gegevens over de gevaren van ioniserende straling." Maar zo begon de trend van het fokken van Beagles om ze te gebruiken voor alle vormen van experimenten, en ze na afloop te vernietigen

Net zoals honden geliefde huisdieren in de Verenigde Staten zijn geworden, behandeld als leden van het gezin, met harde straffen voor degenen die ze misbruiken, is het gedrag van bedrijfs- en academische entiteiten die honden onderwerpen aan gruwelijke experimenten nauwelijks veranderd. Het is een vreemde hypocrisie: individuen mogen deze dieren niet misbruiken, maar bedrijven wel.

Een aangrijpend video-fragment (onderaan dit artikel), verstrekt aan The Intercept door Beckham van een PETA-onderzoek naar Liberty Research Inc., laat zien hoe honden en katten worden behandeld als levenloze laboratoriumobjecten die, als hun nut eenmaal in voorbij is, worden gedood met dezelfde vanzelfsprekendheid van hoe je een gebruikte papieren handdoek in een vuilnisbak gooit.

Hoe zinloos en onbeschrijflijk wreed de experimenten op beagles zijn wordt geïllustreerd door deze openingsparagraaf uit Craig Masilow's 2015 exposé in de Houston Press:

De speciaal gefokte laboratoriumbeagle is een opmerkelijk veelzijdig dier. Het kan worden gebruikt om een ​​giftige stof in te nemen totdat het sterft en om de richtlijnen voor menselijke veiligheid voor pesticiden vast te stellen. Het hart, de hersenen en de prostaat zijn gemakkelijk toegankelijk voor kankeronderzoek. Het dier is gefokt om volgzaam en gehoorzaam te zijn en, indien nodig, kan het zonder stembanden worden gekocht. Voor ongeveer $ 700 krijg je een exemplaar van 33 pond dat niet meer dan 2 vierkante meter kennelruimte nodig heeft, volgens de federale wet.

De groep Rescue Freedom Project heeft als doel het redden van beagles en andere honden uit onderzoekslaboratoria. Dit videofragment toont de eerste hond die ze ooit hebben gered - een beagle die was 'gedevocaliseerd' - terwijl ze voor het eerst in haar leven in 2010 op het gras stapt, nadat ze haar leven lang is onderworpen aan experimenten. Het trauma is voelbaar, zoals je zou verwachten:

Lakse handhaving

De federale wettelijke normen in de VS voor het waarborgen van humane behandeling tijdens experimenten zijn ongelooflijk tolerant, maar ze worden nog steeds vaak geschonden door bedrijven en academische instituten. En wanneer deze wetten worden overtreden, gebeurt er vrijwel niets met de daders, zelfs als de overtredingen ernstig zijn en resulteren in ernstig lijden of zelfs de dood voor de honden.

Het federaal toezicht op fokkers en onderzoeksfaciliteiten is al jarenlang berucht, zodat straffen voor zelfs de meest flagrante misstanden systematisch worden teruggebracht tot een zo laag niveau dat ze nauwelijks tot aanpassingen leiden. Deze laksheid is verslechterd in het Trump-tijdperk, met het nieuwe Republikeinse bestuur dat meer leidinggevenden in de landbouwsector aan het roer plaatst van toezichthoudende instanties dan ooit tevoren.

De USDA (Ministerie van Landbouw, red.) heeft, zoals de meeste kabinetsbureaus, een inspecteur-generaal om het bureau zelf te onderzoeken en te bepalen of het voldoet aan de federale wetgeving. In 2014 onderzocht de inspecteur-generaal de eenheid van de USDA die verantwoordelijk was voor het toezicht op onderzoeksfaciliteiten die experimenteren met dieren - de Animal Care Unit van de Inspectie voor diergezondheid en plantengezondheid - en publiceerde een rapport waarin systematisch falen om de wet te handhaven wordt geconstateerd, net als het falen bij het  straffen van zakelijke overtreders van de wetten inzake dierenmishandeling.

De inspecteur-generaal vond dat de Animal Care Unit "niet zijn eigen criteria volgde bij het terzijde leggen van ten minste 59 gevallen waarbij sprake was van ernstige (bijv. dierensterfte) of herhaalde welzijnsschendingen." Zelfs toen overtreders werden gestraft, zorgde het agentschap ervoor dat de straffen die werden opgelegd zo marginaal waren dat ze geen echte gevolgen zouden hebben.

Soms vermeldt het rapport van de inspecteur-generaal: "Sommige overtreders die zware schendingen hebben gepleegd, ontvingen alleen officiële waarschuwingsbrieven", en zelfs wanneer schendingen "ofwel ernstig waren (bijvoorbeeld de gezondheid en het welzijn van dieren aantasten) ofwel zeer ernstig (bijv. resulteren in dierensterfte), kregen de overtreders boetes opgelegd variërend van 57 tot 97 procent van AWA's toegestane maximale straf per overtreding, met  86 procent als gemiddelde. "

---

De USDA is al decennia lang tolerant, als het gaat om bedrijfsmatige misbruikers van honden voor onderzoeksdoeleinden. In 1995 constateerde de inspecteur-generaal dat "dealers en andere faciliteiten weinig reden hadden om aan AWA te voldoen omdat geldboetes in sommige gevallen arbitrair werden verlaagd en vaak zo laag waren dat overtreders deze beschouwden als een noodzakelijke kostenpost om zaken te doen."

Een decennium later veranderde er niets: de zaken waren net zo grimmig, zoals het rapport van de inspecteur-generaal van 2005 aantoont dat "naast het verlagen van de boete met 75 procent, APHIS (Animal and Plant Health Inspection Service)  andere mogelijkheden aanbood - waardoor de straffen eigenlijk zinloos waren. Overtreders bleven de monetaire bepaling beschouwen als een normale kostenpost om zaken te kunnen doen, in plaats van een afschrikmiddel voor het overtreden van de wet. "In 2010 was er nog steeds niets veranderd:" een audit bij bedrijven die problemen gaven toonde aan dat het handhavingsproces van APHIS niet effectief was, en de bureau misbruikte zijn eigen richtlijnen om de straffen voor AWA-overtreders te verlagen. "

Veel van deze lakse regelgeving in de context van industrieel misbruik van dieren is het resultaat van de gelegaliseerde corruptie die grote delen van Washington domineert. Zoals onze rapportering opmerkte: "Het USDA wordt doorgaans gedomineerd door leidinggevenden uit dezelfde bedrijfstakken die het meest behoefte hebben aan goede en strenge regelgeving."

President Donald Trump  heeft voormalig gouverneur van Georgie, Sonny Perdue als hoofd van de USDA aangesteld. Perdue heeft uitgebreide banden met de agribusiness die hij nu moet controleren en reguleren, en heeft zelf ook een geschiedenis met lakse handhaving van industrieregels, ook kreeg hij substantiële bijdragen van bedrijven waar zijn afdeling nu op moet toezien. Het is dan ook niet verrassend dat de USDA begin 2017 "inspectieverslagen en andere informatie over de behandeling van dieren bij duizenden onderzoekslaboratoria, dierentuinen, fokkerijen en andere faciliteiten abrupt van haar website verwijderde ", aldus de Washington Post.

De eigen gegevens van de USDA laten zien dat handhaving van dierenwelzijnswetten sterk daalt tijdens het Trump-tijdperk. Het aantal beoordeelde civielrechtelijke boetes liep bijvoorbeeld van $ 3,8 miljoen in het fiscale jaar 2016 naar slechts $ 467.150 in het fiscale jaar 2017. De cijfers voor 2018 liggen naar verwachting nog veel lager.

Voor zover er in het Congres al nieuwe wetten klaarliggen over handhaving, zijn de meeste eerder een verslechtering dan een verbetering. Eerder deze maand, volgens het Animal Welfare Institute, stelde "Volksvertegenwoordiger David Rouzer een amendement voor om proeflaboratoria vrij te stellen van de toch al zeer minimale eis eenmaal per jaar een inspectieteam toe te laten van de USDA, dat zorgt voor controle op de naleving van de standaardnormen voor dierenverzorging van de Animal Welfare Act. Indien het voorstel van Rouzer wordt aangenomen, zouden onderzoeksfaciliteiten zich slechts één keer in de drie jaar aan het USDA-toezicht op hun gebruik van dieren moeten onderwerpen. "

Het is dus vrijwel onmogelijk om je voor te stellen dat dit handhavingsplan verbetert onder het bestuur van Trump. Het lijkt inderdaad zeer waarschijnlijk, zo niet onvermijdelijk, dat het nog erger zal worden.

Reddingsoperatie bij Ridglan

Volgens haar rapport uit 2017, ingediend bij het USDA, houdt Ridglan Farms momenteel bijna 4.000 honden in  haar bedrijf die worden "gefokt, klaargemaakt of simpelweg gehouden voor gebruik in het onderwijs, tests, experimenten, onderzoek of chirurgie, maar welke nog niet daadwerkelijk voor dergelijke doeleinden worden gebruikt. ”

Gebruikmakend van de vage definities in de federale wetgeving, rapporteerde het bedrijf dat het "aantal dieren waarop experimenten, onderricht, onderzoek, chirurgie of tests werden uitgevoerd waarbij pijn of ongemak bij de dieren kon ontstaan en waarvoor geschikte anesthetische, analgetische of kalmerende geneesmiddelen werden gebruikt 79 is (de definitie van" bijbehorende pijn of benauwdheid "omvat alleen fysieke, niet psychologische, kwelling).

Toen DxE-onderzoekers daar afgelopen voorjaar arriveerden en naar de kooien keken, merkten ze als eerste op hoeveel honden extreme geestelijke klachten vertoonden, inclusief eindeloos draaien. Veel van de honden, zegt DxE, hadden  huid- en pootproblemen omdat ze hun hele leven op draadstalen kooivloeren doorbrachten. DxE besloot om drie honden te redden. Onderstaand een impressie van beelden die DxE maakte tijdens de reddingsoperatie.

De “ontvoering” van deze honden redde hen van een kort maar afschuwelijk pijnlijk leven als laboratoriumobject. In het deze maand gepubliceerde rapport van DxE, legt DxE uit: "Ridglan zegt op hun website: 'We voeren geen toxicologische onderzoeken uit of onderzoeken die euthanasie vereisen bij het afsluiten van het onderzoek.'" Maar het bedrijf ontkent niet dat het honden aan universiteiten en andere onderzoekers verkoopt die de honden wel gebruiken voor toxicologische onderzoeken, en die de honden na afloop wel euthanaseren.

Zoals DxE aangeeft,zijn de meest gruwelijke experimenten die denkbaar zijn, evenals het doden van de dieren na de experimenten, zeer gebruikelijk in onderzoekslaboratoria, wat betekent dat er op zijn minst een sterke mogelijkheid is dat Ridglan duizenden honden naar een wreed einde heeft gestuurd. Gemeenschappelijke industriebrede experimenten, zoals DxE ze beschrijft, omvatten:

• Vergiftigd met kunstmatige zoetstoffen. In een onderzoek uit 2015 door voedselgigant Cargill kregen honden grote doses van een nieuw kunstmatig zoetmiddel toegediend, waardoor de testikels van de reuen krompen. Alle honden werden aan het einde van het onderzoek gedood.

• Geïnfecteerd met hartworm. In een onderzoek uit 2016 aan Auburn University, werden honden geïnfecteerd met hartwormlarven om de relatieve doeltreffendheid van commerciële hartwormbehandelingen te testen. Vijf maanden na de infectie werden de honden gedood.

• Convulsies van synthetische cannabis. In een onderzoek uit 1987 bij de farmaceutische reus Eli Lilly werden honden gedwongen om nabilone, een synthetische cannabinoïde, in te nemen totdat sommigen stuiptrekkingen leden en stierven.

• Wasmiddel met dwangvoeding. In een onderzoek uit 1974 door de Lovelace Foundations werden honden gedwongen grote hoeveelheden wasmiddel in te nemen. Sommigen spuwden bloed en stierven.

Een van de honden die gered werd uit Ridglan was blind, hoewel een oogarts niet kon bepalen waardoor dat was veroorzaakt. Een andere had "verminkte interne organen" die volgens DxE het schijnbare resultaat waren van een of andere chirurgische ingreep. De dierenarts die haar hielp vertelde DxE-activisten dat ze geschrokken was en nog nooit zoiets had gezien.

Alle honden zijn sindsdien hersteld, maar ze vertonen ook symptomen van trauma, waaronder angst en extreme verlatingsangst. Vooral de blinde hond blijft ronddraaien. Hoewel de fysieke pijn en kwelling van het experiment duidelijk ernstig is, kan het psychologische trauma van het gemis aan mensen en menselijke warmte voor honden die geïsoleerd gehouden worden nadat ze gefokt zijn nog erger zijn.

Wetgevende en andere oplossingen

Hoe grimmig dit er ook uitziet, er zijn redenen om te geloven dat hervorming wel degelijk mogelijk is. Zoals uit een onderzoek van Pew Research Centre 2015 bleek: "Het grote publiek is sterk  verdeeld als het gaat om het gebruik van dieren in onderzoek: 47% is voorstander van de praktijk, terwijl een vrijwel gelijk deel (50%) ertegen is." Dat was voor alle dieren, inclusief ratten en vissen. Gezien de wijdverspreide sympathie voor honden in de VS, is het percentage dat tegen hun gebruik in experimenten is bijna zeker veel hoger.

Nog interessanter is dat dierenrechten veel minder ideologische zijn geworden dan vroeger. De groep White Coat Waste heeft geprobeerd die ideologische kloof te overbruggen door de nadruk te leggen op een verbod op door belastingbetalers gefinancierde experimenten met dieren, een houding die liberalen en conservatieven in staat zou stellen om zich er allebei achter te plaatsen. Gegeven dat publiek gefinancierde dierexperimenten een groot deel van dergelijke experimenten in de Verenigde Staten behelzen, zou dit een manier kunnen zijn om experimenten te stoppen, conservatief of liberaal, geld uitgeven aan publieke experimenten op honden is ongewenst.  Een opiniepeiling in opdracht van White Coat Waste liet zien dat een meerderheid van de Amerikanen (60 procent) voorstander was van een dergelijk verbod.

Het succes van deze benadering is te zien  in de steeds meer van traditionele partijpolitiek loskomende aard van dierenrechtenactivisme. Twee weken terug nog heeft een lid van de Republikeinen samen met een democraat een wet voorgesteld om het gebruik van katten te verbieden in alle door de belastingbetaler gefinancierd dieronderzoek. Zoals CNN het stelde, zou het wetsvoorstel "het ministerie van Landbouw doen stoppen om katten en kittens te gebruiken in pijnlijke experimenten."

In de peilingen zien we ook een afnemende steun bij republikeinen voor dieronderzoek, al steunen ze het nog wat vaker dan de democraten. Sommige staten zijn begonnen wetten uit te vaardigen die streng beperken waarvoor dierproeven kunnen worden gebruikt. Verschillende staten verbieden nu dierproeven voor "het testen van cosmetica en artikelen voor persoonlijke verzorging" wanneer een alternatief beschikbaar is.

DxE heeft de “wet van Julie”, genoemd naar de blinde hond die ze uit Ridglan redde, opgesteld en promoot deze momenteel. Zoals woordvoerder Hsiung tegen The Intercept zei: "De Wet van Julie -campagne is belangrijk voor een speciale reden. Honden worden hier in de VS net zo mishandeld op een manier die net zo slecht is als het Dog Meat Festival in Yulin. Maar het is ook belangrijk omdat, als we slagen, het een juridische doorbraak zal zijn:  we geven een diersoort voor de eerste keer in de geschiedenis een legale status. "

Uiteindelijk komt er een directe botsing tussen het snel evoluerende wetenschappelijke inzicht in het vermogen van dieren om te lijden, emoties en zelfbewustzijn te hebben (zoals Stephen Hawking en andere vooraanstaande neurowetenschappers vonden), en de gelegaliseerde tolerantie voor massaal dierenmisbruik. Deze onvermijdelijke onverenigbaarheid werd nog eens benadrukt door een opmerkelijke rechtbankbeslissing eerder deze maand, van een rechter aan de hoogste rechtbank in New York, die uiteindelijk besliste dat twee chimpansees niet de wettelijke status van "personen" hebben om een ​​verzoek tot vrijlating in te dienen. Desondanks legde rechter Eugene Fahey in het geval van de groep Nonhuman Rights Project Inc. uit dat de behandeling van dieren in de maatschappij in toenemende mate onhoudbaar wordt als ethiek, moraliteit, wetenschap en wetgeving het nu zien:

De ontoereikendheid van de wet als een middel om enkele van onze moeilijkste ethische dilemma's aan te pakken, is hier te vinden. ... De kwestie zal uiteindelijk moeten worden aangepakt. Kan een niet-menselijk dier het recht hebben vrijgelaten te worden door een beroep op het habeas corpus? Moet zo'n wezen worden behandeld als een persoon of als eigendom, in wezen een ding…?

Ik ben het eens met het principe dat alle menselijke wezens intrinsieke waardigheid en waarde bezitten en dat ze in de Verenigde Staten (en het gebied dat volledig door hen wordt gecontroleerd) het constitutionele voorrecht van habeas corpus hebben, ongeacht of zij burgers van de Verenigde Staten zijn , maar bij het verheffen van onze eigen soort mogen we de status van andere hoogst intelligente soorten niet verlagen. ...

Het verhaal dat voor ons ligt in de motie om in beroep te gaan bevat onomstreden bewijs, in de vorm van verklaringen van eminente primatologen, dat chimpansees geavanceerde cognitieve vermogens hebben, inclusief het kunnen herinneren van het verleden en plannen voor de toekomst, de capaciteiten van zelfbewustzijn en zelfbeheersing en het vermogen om via gebarentaal te communiceren.

Chimpansees maken gereedschappen om insecten te vangen; ze herkennen zichzelf in spiegels, foto's en televisiebeelden; ze imiteren anderen; ze vertonen compassie en depressie wanneer een lid van de gemeenschap sterft; ze vertonen zelfs een gevoel voor humor. Bovendien vestigen de amici-filosofen met expertise in dierethiek en aanverwante gebieden onze aandacht op recent bewijsmateriaal dat chimpansees autonomie tonen door opzettelijke, adequaat te acteren, zonder invloed van buitenaf.

Het vertrouwen op een paradigma dat het recht op een rechterlijke beslissing wordt bepaalt op basis van het feit of de partij als een "persoon" wordt beschouwd of wordt gedegradeerd tot de categorie van een "zaak", komt neer op een weigering om een ​​manifest onrecht aan te pakken. Of een wezen het recht heeft om vrijlating uit opsluiting te zoeken door middel van het habeas corpus-principe, moet niet als een eenvoudige of /of  vraagstelling worden behandeld. De evoluerende aard van het leven maakt duidelijk dat chimpansees en mensen bestaan in een continuüm van levende wezens. Chimpansees delen ten minste 96% van hun DNA met mensen. Het zijn autonome, intelligente wezens. Om dit dilemma op te lossen, moeten we de complexiteit ervan onderkennen en de discussie durven aangaan...

De vraag of een niet-menselijk dier een fundamenteel recht op vrijheid heeft dat wordt beschermd door het habeas corpus-principel, is diepgaand en verreikend. Het spreekt tot onze relatie met al het leven om ons heen. Uiteindelijk zullen we het niet kunnen negeren. Hoewel het betwistbaar kan zijn dat een chimpansee een "persoon" is, lijdt het geen twijfel dat het niet alleen maar een ding is.

Het werk van dierenrechtenactivisten dwingt ons om te kijken als we liever onze blik afwenden van systematisch misbruik, marteling en onuitsprekelijke wreedheid. Het wordt steeds moeilijker om de ethische vragen te negeren die dit met zich meebrengt. Zoals Fahey zei: "Uiteindelijk zullen we het niet kunnen negeren."

---

Translated by Dogzine with permission from The Intercept, gepubliceerd op 17 mei 2018

Auteurs: 

Glenn Greenwald – glenn.greenwald@​theintercept.com

Leighton Akio Woodhouse – leighton@​leightonwoodhouse.com

Go to Original – theintercept.com