Leestijd
2 minuten
Tot nu toe gelezen

Brucellose - de feiten

Tue, 03/07/2017 - 18:19

Brucellose is een zoönose. Dat wil zeggen dat het probleem is dat overdraagbaar is van dier op mens en vice versa. Altijd lastig natuurlijk want zoiets vraagt een andere aanpak dan wanneer dat niet zo is.

In het geval van Brucellose gaat het om een bacterie en dat lijkt redelijk onschuldig: kuurtje antibiotica en klaar, toch? Maar zo simpel ligt het in dit geval niet.

Normaal gesproken valt het lichaam de vreemde stof aan en wordt deze vernietigd. De cellen sluiten de micro-organismen in en vernietigen ze. Eventueel kan hierbij ondersteunt worden met antibiotica. Het grootste probleem met brucellose is dat de bacterie in staat is intracellulair te overleven. Simpel gezegd: soms is het lichaam in staat de bacterie te vernietigen. Soms is de bacterie in staat zich in de cellen van met name organen als de milt in te kapselen en zo dit probleem chronisch te maken. En dat maakt deze infectie tot een heel naar probleem.

eind 2016 werd voor het eerst een infectie met Brucellose canis in Nederland gevonden. Deze bleek afkomstig van honden uit Oost-Europa

Brucellose bij de mens wordt lang niet altijd direct herkend. Vaak begint het als vage griepachtige verschijnselen. Als het wel herkend wordt heeft behandeling effect maar niettemin, 5-10% wordt chronisch.
Brucellose bij de hond wordt veroorzaakt door Brucellose Canis, een van de zes varianten die er zijn en een van de vier die ook overdraagbaar zijn op de mens. Deze variant is bekend sinds 1966, maar pas eind 2016 is voor het eerst een infectie met dit type in Nederland gevonden. Het bleek afkomstig van honden uit Oost-Europa. Ook bij honden is het verloop ongewis en kan het chronisch worden, omdat ook bij honden de bacterie zich in de cellen kan nestelen, met name in milt en andere organen.
Bij honden zien we vooral voortplantingsverschijnselen. Besmette teven aborteren rond de 7e tot 9e week van de dracht en de pups zijn over het algemeen niet levensvatbaar, ook niet tegen het eind van de dracht.

Bij reuen zien we bij besmetting vaak ontstekingen on de testikels of de prostaat en wordt de hond onvruchtbaar. Hieraan gekoppeld is pijn bij plassen en ontlasten.

De besmetting vindt over het algemeen plaats tijdens de dekking, met name via het sperma van de reu. Maar bij besmetting van een drachtige teef zien we ook dat de bacterie wordt uitgescheiden in de foetus, de placenta, het vruchtwater en de uitvloeiing van de teef. Op die wijze kunnen fokkers zelf ook besmet raken. Daarvoor is contact nodig met de slijmvliezen, iets dat snel gebeurt natuurlijk. Bij de hond lijkt het vooral zo te zijn dat de B. canis de enige variant is die problemen geeft bij de hond, maar honden kunnen wel besmet raken met B. suis en B. abortus. Hiervan worden zij niet ziek, maar de ziekte kan wel worden overgedragen aan de mens.

Brucellose abortus is de variant die mensen die veel in buitengebieden lopen met de hond van naam kennen. Het is namelijk die variant die ervoor zorgt dat koeien hun kalveren “verwerpen”, verliezen tijdens de dracht. Veel boeren vrezen deze variant, die ook bekend staan als “de ziekte van Bang”, en die angst is terecht. De besmetting is echter meestal te wijten aan eigen dieren die de nageboortes van kalveren eten of eraan likken en zo de bacterie via de ontlasting over het perceel verspreiden. Hygiëne bij de veebedrijven zelf is daarom van de grootste prioriteit. In een aantal landen loopt en kalft vee buiten in de weides en is de kans op verspreiding daardoor groter. Dit is de reden dat in de geliefde wandelgebieden in landen als Oostenrijk en Zwitserland boeren zeer beducht zijn voor hondenontlasting. Hoewel de kans op besmetting vaak niet groot is, kan voorzichtigheid natuurlijk nooit kwaad.

In Nederland is melding van een besmetting verplicht, of dat nu bij een hond, koe of mens is. De te ondernemen actie is afhankelijk van het Brucellose-type.
Naar aanleiding van de recente ontdekking van B. canis in Nederland (2016) heeft de NVWA hierop actie ondernomen met het ministerie EZ, dat hierover gaat, om te zien of er maatregelen noodzakelijk zijn. Het gaat dan alleen om honden met een bewezen B. canis infectie. Tot nog toe (maart 2017) is hierover geen uitspraak gedaan.

 

bron

Informatie NVWA Brucellose canis

Richtlijn Brucellose RIVM

 

dossier