Pet-tracker vertelt meer dan je lief is
Ze worden steeds populairdere, de pet-trackers of pet-wearables. Kleine elektronische apparaatjes die je hond aan zijn halsband draagt, en die je via je smartphone informatie geven over zijn activiteiten (als je met hem wandelt, of gewoon als hij thuis is en jij niet). Sommigen geven ook de GPS-locatie door, altijd handig als de hond er vandoor gaat.
Maar, zo blijkt, met de privacy van dergelijke apps is nog een boel mis, of in ieder geval onduidelijk. Gegevens van een hond vallen wettelijk niet onder de GPDR, de bescherming persoonsgegevens. Het gaat immers om een hond en dat is geen persoon. Maar het blijkt dat gegevens van een hond bij veel van deze apps ook te herleiden te zijn naar de eigenaar. Zo zijn er apparaatjes die weliswaar zelf de locatie van je hond niet opslaan en bijhouden, maar wel die van de eigenaar die –verbonden met de hond via zijn smartphone- zo precies laat weten waar hij is. En eventueel meekijkende “derden” ook laat weten wanneer hij en hond afwezig zijn, zodat het huis leeg is..
Maar activity-trackers doen meer. Zo vond een eigenaar zijn hond na een logeerpartij bij een commerciële pet-sitter wel erg onrustig. Het uitlezen van het apparaatje van de hond liet zien dat de beloofde dagelijkse wandelingen en andere activiteiten alleen een belofte waren geweest, maar nooit waren uitgevoerd. Enerzijds handig, je weet waar je je hond nooit meer naartoe brengt, anderzijds wettelijk een inbreuk op de privacy van de pet-sitter.
En al die gezondheidsgegevens dan, die registratie van dierenartsbezoeken, voedingsgewoontes? Reuze interessant voor onderzoeksdoeleinden, maar ook voor verzekeringsmaatschappijen. En voor voedingsleveranciers. Enkele bedrijven die dit soort wearables maken zijn al ingelijfd door grote jongen op de dierenmarkt, zo kocht Mars Petfoods recent een bedrijfje in wearables.
De meegeleverde privacy-beschermingsgegevens van veel van die apparaatjes blijken ook nogal vaag. Omdat het om diergegevens en dus geen persoonsgegevens, gaat, kun je er nogal wat kanten mee op.
Kortom, handige apparaatjes, maar volgens het onderzoek van Dirk van der Linden (Universiteit van Bristol) is het wel verstandig dat eigenaren en gebruikers zich bewust zijn van wie er mogelijk kan meekijken, en wat die uit de gegevens kan destilleren.
