• Hypo-allergene honden, de feiten
Leestijd
4 minuten
Tot nu toe gelezen

Hypo-allergene honden, de feiten

Thu, 01/16/2020 - 13:42

Dat een anti-allergische hond niet bestaat weten veel mensen tegenwoordig wel: dat mensen vaak minder reageren op niet-ruiende honden komt simpel door dat feit: ze ruien niet en verspreiden daardoor minder huidschilfers en haar.
Maar wat voor gevolgen heeft dat gebrek aan rui nu eigenlijk voor de honden zelf?

De plukvacht

Er zijn binnen de niet-ruiende honden verschillende vachtsoorten.
De kortharen, zoals bijvoorbeeld veel terriers, is de eerste groep. Zulke honden hebben een zogenaamde "plukvacht".
Dit soort vachten verliest vrijwel geen haar, maar moet wel als de vacht "rijp" is, geplukt worden. De haren moeten vervangen worden maar het oude haar valt niet uit, dat moet handmatig verwijderd worden. 
Veel liefhebbers van dit vachttype kunnen dat zelf, maar een groot deel van dit soort honden wordt door professionele trimmers geplukt.

Het plukken is niet pijnlijk, zoals vaak gedacht wordt, de haren zitten al los in de haarzakjes en kunnen meestal makkelijk verwijderd worden. Dat soort onderhoud is wel een vak apart, vandaar dat zoiets meestal door trimmers gedaan wordt.
Daarna ziet de hond er weer mooi strak uit en kan hij er weer maanden tegen.

voor en na
Voor en na de trimbeurt
halverwege
Dezelfde teckel, halverwege de trimbeurt. De oude vacht laat zich makkelijk wegplukken.


Kenmerk van dit soort vachten is dat de hond "ruwharig" is. En kenmerkend voor honden zonder rui: hij heeft een snor en een baard.

De knipvacht

De tweede categorie kennen we tegenwoordig vooral van de labradoodle en andere doodle-types: de knipvacht. Ook deze vachten kenmerken zich door een snor en een baard.
De knipvacht is een langharige vacht, met of zonder krullen en met een vaak aanzienlijke lengte.
Deze vachten verharen net zoveel als ons eigen haar. Dat wil dus zeggen dat ze geen rui kennen maar wel af en toe bij het kammen wat haar verliezen.
Hoewel er vaak gezegd wordt dat zulke vachten "anti-allergisch" zijn, is dat niet per definitie waar. Het is niet veel, maar toch verliezen ook deze honden wel wat haar en dus huidschilfers. Of iemand daar op reageert verschilt per persoon.
Vaak is de reactie - net als bij honden met plukvachten - veel minder dan bij een hond die wel een rui kent, wél verhaart dus.
Maar dat komt niet doordat de hond "anti-allergisch" is. Dat is een onzinnige term, bedacht door de uitvinder van de labradoodle, en misbruikt door commerciële mensen die zo hun pups aan de man proberen te brengen. Dat er vaak minder reactie is bij allergische mensen komt simpelweg doordat er minder haar wordt verloren en daardoor worden er ook minder huidschilfers verspreid. 

De honden met dit soort vachten worden vaak gepromoot als laag in onderhoud. Dat is absoluut niet waar. 
Dit soort vachten wordt niet voor niets "knipvacht" genoemd. Het haar groeit namelijk door, bij sommige rassen heel lang zelfs. En dat betekent dus onderhoud en knippen.Los daarvan mag het duidelijk zijn dat lang haar, of dat nu op een hond groeit of op een mensenhoofd, gekamd en geborsteld moet worden. Onderhoud dus. 

1936
Portugese waterhond, foto uit het boek "O Cão de Água" uit 1936

Wie het te lang vindt worden kan lang haar knippen. Dat knippen kennen we natuurlijk van rassen als de poedel, maar in feite worden veel rassen met dit vachttype geknipt. Knippen en scheren is overigens iets dat we al eeuwen doen. De werkhonden uit het zuiden van Europa hebben vergelijkbare vachten. In de tijd van de Romeinen waren al honden die in speciale modellen werden geknipt en geschoren. Maar ook korter geleden was het doodnormaal. Zo werd bijvoorbeeld de Portugese waterhond -we kennen hem nog van Obama- tweemaal per jaar in model geschoren. Deze honden hielpen de vissers met netten binnenhalen en ze bewaakten de boten. Het zijn uitmuntende zwemmers en de vacht moest wel beschermen maar mag niet te lang zijn. Het scheren werd gedaan door de schaapherders, die tweemaal per jaar uit de bergen naar beneden kwamen om de schapen te scheren. De honden namen ze dan direct mee met scheren.

Ook nu worden honden geknipt of geschoren. 
Soms omdat het haar anders echt te lang wordt en soms omdat mensen de langharige vacht lastig in onderhoud vinden. Er zijn heel veel leuke modellen die de honden vaak een puppy-achtig uiterlijk geven en het onderhoud zeer vergemakkelijken.
Wie de vacht lang wil houden moet zich realiseren dat dit vachttype onderhoud vraagt.
De ene vacht is makkelijker dan de andere en net als bij mensen kan er dus voor langer of korter worden gekozen. Maar hoe dan ook betekent het onderhoud.

knippen
Wie zijn hond daar van jongs af aan went zal er geen problemen mee ondervinden. Veel honden vinden het heerlijk om te worden gekamd en geborsteld en gaan er uitgebreid voor liggen. Een goede verzorging is geen straf, maar juist een absolute must voor zowel baas als hond.
Het verstevigt bovendien de band tussen baas en hond. Bijkomend voordeel is dat de baas zijn of haar hond regelmatig van boven tot onder kan navoelen en zo problemen als ongedierte, wondjes of rare bultjes eerder zal opmerken.
Dat bij een lange vacht moet worden gezorgd dat de hond geen hinder heeft van het haar moge duidelijk zijn. 
De voorraad knipjes, speldjes en strikjes die hierbij onmisbaar zijn is dan ook eindeloos.
Er wordt wel gezegd dat lang haar de honden beperkt. Maar wie een langharige hond heeft en die niet wil onderhouden, zal ook een kortharige hond niet onderhouden. Als er dus beperking is, treft het verwijt alleen de eigenaar.

Geen vacht

De laatste optie in de categorie "anti-allergisch" zijn de naakthonden.
In tegenstelling tot wat nogal eens gezegd wordt is dat geen modeverschijnsel: naakthonden bestaan al vele honderden, zo niet duizenden jaren. Misschien is de populariteit wat gestegen, maar het verschijnsel is bepaald niet nieuw.

Wie denkt dat een naakthond geen onderhoud nodig heeft vergist zich echter. Naakthonden zijn gevoeliger voor kou en warmte dan behaarde honden, zodat ze in de kou vaak een truitje of jas nodig hebben en soms in de zomer lelijk kunnen verbranden. Het is dus zeker geen onderhoudsvrij hondje.
De naakthond bestaat al eeuwen in Zuid-Amerika, waar het een veel voorkomend hondentype is. Met name in Mexico en Pero worden deze honden veel gevonden. Hoewel ze daar als nationaal ras worden gezien en er al vele honderden jaren voorkomen, gaan de Zuid-Amerikanen niet zo zorgvuldig met hun nationale erfgoed om als sommige andere landen. De naakthonden worden er ook veel als zwerfhond aangetroffen. Koud zullen ze het daar niet hebben, verbranden gebeurt soms wel. Het leven van een zwerfhond is ook daar niet zonder gevaren.

Er is ook een naakthondentype dat zijn oorsprong in China heeft. Daar werden deze honden voornamelijk aan het hof gehouden zodat hun verzorging geregeld was. Chinese naakthondjes zijn er, net als de Zuid-Amerikaanse varianten trouwens, ook in een behaarde versie. 

AHT
American Hairless terrier


En sinds een aantal jaren kent ook Noord-Amerika een naakthond, de Amerikaanse Haarloze terrier. Deze zijn ontstaan uit de Ratterrier en werken, net als hun behaarde broers, als rattenvanger. 
Ook deze hondjes redden zich meer dan uitstekend zonder vachtje. Hun oorspronkelijk gebruik, ongedierte vangen, zit ze nog sterk in het bloed.

Hoewel naakthonden vaak minder reactie geven bij allergische mensen verliezen ook zij natuurlijk huidschilfers. En aangezien juist die schilfers de reactie geven is goed onderhoud dan ook een must.

Resumerend kunnen we stellen dat gebrek aan rui geen enkel probleem is voor de hond in kwestie, mits hij een eigenaar heeft die hem goed verzorgt.
Dat laatste is essentieel voor álle honden en heeft dus niet met het vachttype van de hond te maken.